برگزیدگان پنجاه و دومین دوره جشنواره بینالمللی فیلم رشد معرفی شدند
اما و اگرهای جشنوارهای 52ساله
پنجاه و دومین دوره جشنواره بینالمللی فیلم رشد در شرایطی کارش را تمام کرد که در این دوره توانست تناسب خوبی بین مخاطبان و موضوعات خود برقرار کند. در این دوره از جشنواره که از هفتم تا سیزدهم آبان در سینما فلسطین برگزار شد، تعداد 104فیلم حضور داشتند.
آنچه بیش از همه در این دوره از جشنواره به چشم میخورد، حضور ترکیب متنوعی از اندیشهها و سلایق به عنوان هیات داوران و کارشناس در کنار هم بود که در طول برگزاری جشنواره با نشستهایی متعدد وجوه هنری یا آموزشی تولیدات حاضر در جشنواره را ارزیابی میکردند.
اگر بخواهیم به چند و چون برگزاری این جشنواره نظری داشته باشیم باید بگوییم از همان ابتدا، هدف از برپایی آن، گردآوری و ارائه آخرین تولیدات آموزشی و یافتن راههای جدید برای پرورش و آموزش کودکان و نوجوانان ایران زمین بود.
این جشنواره با 58سال سابقه، سالهاست به عنوان قدیمیترین جشنواره فیلم در ایران و با محور بررسی آثار علمی-آموزشی با نگاه امور درسی در حال برگزاری است. طبعا از این جشنواره هم مانند هر رویداد فرهنگی هنری انتظار میرود بعد از سالها فعالیت اهداف خود را به مخاطبان خود عرضه کند. بنابراین اولین سوال این است که این جشنواره تا چه اندازه توانسته در داخل کشور، خود را تبیین کند و خروجیهای آن تا چه اندازه روی مخاطبانش نفوذ دارد؟
از جمله نقاط ضعف این جشنواره که سالهاست رفع نشده میتوان به منحصر بودن آن به تهران و شهرهای بزرگ اشاره کرد. این در حالی است که طبعا فراگیر شدن جشنواره فیلم رشد در کشور باعث میشود فیلم دیدن به عنوان بخشی از برنامه درسی پذیرفته و سنت فیلم دیدن بین تمام افراد از همان دوره نوجوانی نهادینه شود.
پنجاه و دومین جشنواره بینالمللی فیلم رشد رویکردی متفاوت را دنبال کرد که از نکات جالب توجه در آن تعداد جوایز نسبتا بالایی بود که به برگزیدگان اختصاص داده شد. در این دوره علاوه بر تقدیرهایی که در بخشهای مختلف داخلی و بینالمللی از آثار منتخب بهعمل آمد، «پازل» به کارگردانی پریناز پورتراب، «بالا و پایین» به کارگردانی امیرحسین ا...بخش، «بازیران» به کارگردانی محمدحسن هوشنگی و «تکر» به کارگردانی فاطمه حسنلو در بخش دانشآموزی شایسته دریافت لوح تقدیر
و جایزه نقدی شدند.
اگر قصد تقویت کودکان و نوجوانانمان را داریم باید از ظرفیتهای موجود در فیلم و تصویر نهایت استفاده را ببریم. مربیان و معلمان و فیلمسازانی که دغدغه تربیتی دارند، میتوانند در این راه قدم بگذارند و به اهداف سینمای کودک و نوجوان و سینمای تربیتی رنگی از واقعیت ببخشند.
ساناز قنبری - گروه فرهنگ و هنر
اگر بخواهیم به چند و چون برگزاری این جشنواره نظری داشته باشیم باید بگوییم از همان ابتدا، هدف از برپایی آن، گردآوری و ارائه آخرین تولیدات آموزشی و یافتن راههای جدید برای پرورش و آموزش کودکان و نوجوانان ایران زمین بود.
این جشنواره با 58سال سابقه، سالهاست به عنوان قدیمیترین جشنواره فیلم در ایران و با محور بررسی آثار علمی-آموزشی با نگاه امور درسی در حال برگزاری است. طبعا از این جشنواره هم مانند هر رویداد فرهنگی هنری انتظار میرود بعد از سالها فعالیت اهداف خود را به مخاطبان خود عرضه کند. بنابراین اولین سوال این است که این جشنواره تا چه اندازه توانسته در داخل کشور، خود را تبیین کند و خروجیهای آن تا چه اندازه روی مخاطبانش نفوذ دارد؟
از جمله نقاط ضعف این جشنواره که سالهاست رفع نشده میتوان به منحصر بودن آن به تهران و شهرهای بزرگ اشاره کرد. این در حالی است که طبعا فراگیر شدن جشنواره فیلم رشد در کشور باعث میشود فیلم دیدن به عنوان بخشی از برنامه درسی پذیرفته و سنت فیلم دیدن بین تمام افراد از همان دوره نوجوانی نهادینه شود.
پنجاه و دومین جشنواره بینالمللی فیلم رشد رویکردی متفاوت را دنبال کرد که از نکات جالب توجه در آن تعداد جوایز نسبتا بالایی بود که به برگزیدگان اختصاص داده شد. در این دوره علاوه بر تقدیرهایی که در بخشهای مختلف داخلی و بینالمللی از آثار منتخب بهعمل آمد، «پازل» به کارگردانی پریناز پورتراب، «بالا و پایین» به کارگردانی امیرحسین ا...بخش، «بازیران» به کارگردانی محمدحسن هوشنگی و «تکر» به کارگردانی فاطمه حسنلو در بخش دانشآموزی شایسته دریافت لوح تقدیر
و جایزه نقدی شدند.
اگر قصد تقویت کودکان و نوجوانانمان را داریم باید از ظرفیتهای موجود در فیلم و تصویر نهایت استفاده را ببریم. مربیان و معلمان و فیلمسازانی که دغدغه تربیتی دارند، میتوانند در این راه قدم بگذارند و به اهداف سینمای کودک و نوجوان و سینمای تربیتی رنگی از واقعیت ببخشند.
ساناز قنبری - گروه فرهنگ و هنر