این کودکان ماهر!
توسعه مهارت‌هایی مانند کنجکاوی، مهربانی و هوش هیجانی در سنین پایین به موفقیت کودکان در بزرگسالی کمک می‌کند. اما یک مهارت وجود دارد که والدین امروز به اندازه کافی به فرزندان خود آموزش نمی‌دهند و آن خودتنظیمی است. خودتنظیمی یا کنترل نفس به توانایی در کنترل رفتار، احساس و افکار برای پیشگیری از رفتار نامطلوب، افزایش رفتارهای مطلوب و دستیابی به اهداف گفته می‌شود. به طور خاص، خودتنظیمی عاطفی به توانایی کنترل احساسات و تکانه‌ها گفته می‌شود. وقتی بچه‌ها یاد می‌گیرند که خودشان را تنظیم کنند، اهمیت زمان و نحوه مدیریت رفتارها و اعمال خود را بهتر درک می‌کنند.
کودکان اکنون بیش از هر زمان دیگری نیاز به یادگیری خودتنظیمی دارند. 20 سال پیش کودکان حضوری با دوستان‌شان ملاقات می‌کردند، بیرون بازی می‌کردند، پازل درست می‌کردند و کتاب می‌خواندند. از آن زمان اما همه چیز خیلی تغییر کرده است. همه دائما در حال استفاده از دستگاه‌های هوشمند هستند و کودکان نسبت به استفاده از فناوری‌های نوین هوشمندانه رفتار می‌کنند. اما این دسترسی زیاد کودکان به ابزارهای هوشمند نیست که نگران‌کننده است، بلکه فقدان خودکنترلی و خودکارآمدی در مورد این دسترسی‌ها است که در آینده مشکل‌ساز می‌شود. این که چقدر باید برای استفاده از یک دستگاه دیجیتال وقت بگذارند؟ هر چند وقت یک‌بار و چگونه باید از آن استفاده کنند؟ خودتنظیمی فقط مربوط به استفاده از فناوری نیست. بلکه یک مساله کلی است که در نهایت به کودکان کمک می‌کند تا در تمام جنبه‌های زندگی‌شان توانایی و اعتماد به نفس بیشتری داشته باشند؛ راهکارهایی برای بهبود مهارت خودتنظیمی در کودکان با هدف توانمندسازی و خودکارآمدی.
ایجاد الگوی یک رابطه سالم با فناوری
کودکان ممکن است به سختی خودتنظیم شوند، زیرا آنها از رفتار والدین‌شان الگوبرداری می‌کنند. به یاد داشته باشید، بچه‌ها دائما ما را تماشا کرده و عینا رفتار ما را کپی‌برداری می‌کنند. پس اگر می‌خواهید با فرزندتان بر سر نحوه استفاده از ابزارهای نوین مانند تلفن‌های هوشمند به مشکل برنخورید، ابتدا خود درست رفتار کنید. کمی به رفتارهای‌تان در طول روز دقت کنید؛ مدت زمان استفاده‌تان از تلفن همراه چقدر است؟ آیا زمانی که مشغول خوراندن غذا به فرزندتان هستید مدام صفحات مختلف شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کنید؟ در یک نظرسنجی که بیش از 6000 شرکت‌کننده کودک داشت، نشان داد که 54 درصد از بچه‌ها فکر می‌کردند والدین‌شان اغلب از تلفن همراه استفاده می‌کنند. 32 درصد از آنها وقتی پدر و مادرشان با تلفن صحبت می‌کردند، احساس «بی‌اهمیت بودن» می‌کردند.
صبور بودن را به آنها بیاموزید
خودتنظیمی از مهارت‌های زیادی تشکیل شده و یکی از آنها صبر است. یک مطالعه در مورد رضایت دیرهنگام نشان داد کودکانی که می‌توانند مدت بیشتری برای دریافت پاداش صبر کنند، نتایج بهتری در زندگی می‌گیرند. رفتارهای مخرب در این رابطه اجازه‌دادن به کودک برای انجام هر کاری است که در لحظه دوست دارد انجام دهد. این که به آنها اجازه می‌دهید تمام روز آنلاین بازی کنند و در ماشین یا سر میز شام هم گوشی به دست باشند نتیجه برعکس دارد. انتظار باید بخشی از زندگی کودک باشد تا پس از رسیدن به خواسته‌اش احساس موفقیت کند گاهی فقدان خودتنظیمی در بزرگسالی خود را به شکل خشم یا اضطراب نشان می‌دهد و در موارد شدیدتر به صورت اختلال روانی بروز می‌یابد. پس صبوربودن برای رسیدن به خواسته‌ها را از کودکی به فرزندتان بیاموزید.
بگذارید حوصله‌شان سر برود
بی‌حوصلگی بخشی از فرآیند آمادگی برای زندگی است. همه ما در طول زندگی ساعت‌ها یا روزهایی را تجربه می‌کنیم که از آنچه انجام می‌دهیم نه‌فقط لذت نمی‌بریم، که خسته و دلزده هم می‌شویم. برای افزایش خویشتنداری و بالابردن خودکنترلی نیاز است تا کودکان بدانند قرار نیست همیشه با لذت کاری را انجام دهند. گاه نیاز است کاری را که دوست ندارند انجام دهند و گاه از بیکاری حوصله‌شان سر برود. بهترین راه آموزش این موضوع، نشان‌دادن حالت روحی خودتان است. مثلا اگر حوصله ندارید سر کار بروید به فرزندان بگویید یا اگر بی‌رغبت مجبور به تهیه غذا هستید لازم نیست به دروغ نشان دهید از انجامش لذت می‌برید. پس دفعه بعد که کودک‌تان بی‌حوصله شد، سریع به دنبال راهی برای سرگرم‌کردنش نباشید.
قوانین فنی را تنظیم کنید
از واقعیت استفاده کودکان از ابزارهای هوشمند نمی‌توان فرار کرد. پس بهترین راهکار وضع یک‌سری قوانین برای آنها و آموزش مهارت‌های لازم جهت واردآمدن کمترین آسیب ممکن است. قانون اول این که با کودکان‌تان قوانین را تعیین کنید
نه برای کودکان. در طول وعده‌های غذایی، چه در خانه خود و چه در خانه شخص دیگری، هیچ کس تلفنی نداشته باشد. قبل از خواب از تلفن برای خواباندن‌شان استفاده نکنید. در صورت نافرمانی از قوانین شما مدت استفاده از ابزارهای هوشمند را به عنوان جریمه کاهش دهید. در مورد این که چه تصاویر و صداهایی برای به اشتراک‌گذاشتن آنلاین مناسب هستند آموزش‌شان دهید. به آنها بیاموزید که اطلاعات هویتی و شخصی خود را ارائه نکنند. به کودکان کمک کنید تا بفهمند زورگویی سایبری چیست و تأثیر منفی آن بر خود و دیگران چگونه است.هدف، توانمندسازی آنها و آموزش خودکارآمدی است. وقتی بچه‌ها بتوانند خودتنظیمی کنند، به احتمال زیاد روابط موفق‌تری با خود و دیگران خواهند داشت.
ایجاد الگوی یک رابطه سالم با فناوری
کودکان ممکن است به سختی خودتنظیم شوند، زیرا آنها از رفتار والدین‌شان الگوبرداری می‌کنند. به یاد داشته باشید، بچه‌ها دائما ما را تماشا کرده و عینا رفتار ما را کپی‌برداری می‌کنند. پس اگر می‌خواهید با فرزندتان بر سر نحوه استفاده از ابزارهای نوین مانند تلفن‌های هوشمند به مشکل برنخورید، ابتدا خود درست رفتار کنید. کمی به رفتارهای‌تان در طول روز دقت کنید؛ مدت زمان استفاده‌تان از تلفن همراه چقدر است؟ آیا زمانی که مشغول خوراندن غذا به فرزندتان هستید مدام صفحات مختلف شبکه‌های اجتماعی را چک می‌کنید؟ در یک نظرسنجی که بیش از 6000 شرکت‌کننده کودک داشت، نشان داد که 54 درصد از بچه‌ها فکر می‌کردند والدین‌شان اغلب از تلفن همراه استفاده می‌کنند. 32 درصد از آنها وقتی پدر و مادرشان با تلفن صحبت می‌کردند، احساس «بی‌اهمیت بودن» می‌کردند.
صبور بودن را به آنها بیاموزید
خودتنظیمی از مهارت‌های زیادی تشکیل شده و یکی از آنها صبر است. یک مطالعه در مورد رضایت دیرهنگام نشان داد کودکانی که می‌توانند مدت بیشتری برای دریافت پاداش صبر کنند، نتایج بهتری در زندگی می‌گیرند. رفتارهای مخرب در این رابطه اجازه‌دادن به کودک برای انجام هر کاری است که در لحظه دوست دارد انجام دهد. این که به آنها اجازه می‌دهید تمام روز آنلاین بازی کنند و در ماشین یا سر میز شام هم گوشی به دست باشند نتیجه برعکس دارد. انتظار باید بخشی از زندگی کودک باشد تا پس از رسیدن به خواسته‌اش احساس موفقیت کند گاهی فقدان خودتنظیمی در بزرگسالی خود را به شکل خشم یا اضطراب نشان می‌دهد و در موارد شدیدتر به صورت اختلال روانی بروز می‌یابد. پس صبوربودن برای رسیدن به خواسته‌ها را از کودکی به فرزندتان بیاموزید.
بگذارید حوصله‌شان سر برود
بی‌حوصلگی بخشی از فرآیند آمادگی برای زندگی است. همه ما در طول زندگی ساعت‌ها یا روزهایی را تجربه می‌کنیم که از آنچه انجام می‌دهیم نه‌فقط لذت نمی‌بریم، که خسته و دلزده هم می‌شویم. برای افزایش خویشتنداری و بالابردن خودکنترلی نیاز است تا کودکان بدانند قرار نیست همیشه با لذت کاری را انجام دهند. گاه نیاز است کاری را که دوست ندارند انجام دهند و گاه از بیکاری حوصله‌شان سر برود. بهترین راه آموزش این موضوع، نشان‌دادن حالت روحی خودتان است. مثلا اگر حوصله ندارید سر کار بروید به فرزندان بگویید یا اگر بی‌رغبت مجبور به تهیه غذا هستید لازم نیست به دروغ نشان دهید از انجامش لذت می‌برید. پس دفعه بعد که کودک‌تان بی‌حوصله شد، سریع به دنبال راهی برای سرگرم‌کردنش نباشید.
قوانین فنی را تنظیم کنید
از واقعیت استفاده کودکان از ابزارهای هوشمند نمی‌توان فرار کرد. پس بهترین راهکار وضع یک‌سری قوانین برای آنها و آموزش مهارت‌های لازم جهت واردآمدن کمترین آسیب ممکن است. قانون اول این که با کودکان‌تان قوانین را تعیین کنید
نه برای کودکان. در طول وعده‌های غذایی، چه در خانه خود و چه در خانه شخص دیگری، هیچ کس تلفنی نداشته باشد. قبل از خواب از تلفن برای خواباندن‌شان استفاده نکنید. در صورت نافرمانی از قوانین شما مدت استفاده از ابزارهای هوشمند را به عنوان جریمه کاهش دهید. در مورد این که چه تصاویر و صداهایی برای به اشتراک‌گذاشتن آنلاین مناسب هستند آموزش‌شان دهید. به آنها بیاموزید که اطلاعات هویتی و شخصی خود را ارائه نکنند. به کودکان کمک کنید تا بفهمند زورگویی سایبری چیست و تأثیر منفی آن بر خود و دیگران چگونه است.هدف، توانمندسازی آنها و آموزش خودکارآمدی است. وقتی بچه‌ها بتوانند خودتنظیمی کنند، به احتمال زیاد روابط موفق‌تری با خود و دیگران خواهند داشت.
