ظرافت جوجهتیغی
ظرافت جوجهتیغی کتابی با بن مایه فلسفی، عمیق اما دلچسب، کتاب سختخوانی است که به مرور آسان میشود. اگر به دنبال کتابی هستید که هم موضوعات فلسفی و اجتماعی را دارا باشد و هم ذات داستانی داشته باشد، ظرافت جوجهتیغی یکی از بهترین گزینههاست.
داستان کتاب درباره خانم میشل سرایدار ۵۴ساله یک ساختمان هشت طبقه در محله اشرافی در پاریس است که ساکنان آن همه افراد طراز اول جامعه، تحصیلکرده و ثروتمند هستند. شخصیت دوم، پالوما دختر ۱۲سالهای ساکن یکی از طبقات این آپارتمان و از خانوادهای مرفه و روشنفکر است. تا به اینجا تفاوت طبقاتی، فرهنگی و همینطور سنی دو شخصیت، به نظر بزرگترین تضاد بین زاویه دید متفاوت آنهاست اما ماجرا فراتر از اینها است. به همان نسبت که برای جامعه پذیرفتنی و متعارف است که سرایدار یک ساختمان فردی کمسواد، بیاطلاع از فلسفه و هنر باشد، لذت نبردن دختری ۱۲ساله و مرفه از زندگی و یا عدم تمایلش به خرید و شرکت در مهمانی متعجبکننده است. اما در این داستان به گونهای انگار هیچچیز سر جایش نیست و از طرفی هم همهچیز منطقی و درست و همانطور که باید باشد به نظر میرسد؛ و این هنر نویسنده در برقراری تعادل در عین ساختارشکنی است. خواننده در همان صفحات ابتدایی متوجه میشود که راوی اصلی یعنی خانم میشل فردی کتابخوان و آگاه است. در مورد راوی دوم هم وضع به همین منوال است! کتاب ظرافت جوجهتیغی نوشته موریل باربری با ترجمه مرتضی کلانتریان در سال1390 توسط انتشارات نگاه منتشر شده است.
تیتر خبرها