از 26 دی 1357 که محمدرضا پهلوی با دیر شنیدن صدای انقلاب و ناتوانی برای مقابله به اعترضات همگانی از کشور فرار کرد، برای افکار عمومی روشن بود که فروپاشی نظام 2500 پادشاهی نزدیک است. صرف‌نظر از برخی تحولات پس از آن مثل استعفای رئیس شورای سلطنت، برخی از نیروهای ملی گمان می‌کردند روی کارآمدن شاپور بختیار به عنوان یک عنصر حزبی می‌تواند شرایط را به نفع ایجاد اصلاحات و خواباندن شور انقلابی مردم ایران تغییر دهد اما امام با صراحت نخست‌وزیری بختیار را غیرقانونی خواند.خبرهای اولیه حاکی از تصمیم امام برای ورود به کشور در روز 6 بهمن بود اما نخست‌وزیر وقت با مانع‌تراشی روز 4 بهمن تانک‌هایی را روی باند فرودگاه مهرآباد فرستاد تا جلوی ورود آن یار سفرکرده را بگیرد. یک روز پس از این بود که دولت بار دیگر اعلام کرد کلیه فرودگاه‌ها سه روز بسته است و به این ترتیب بازگشت امام‌خمینی به وطن سه روز دیگر نیز به تعویق افتاد.مردمی که از چند روز قبل در تدارک استقبال بودند با شنیدن این اخبار به خیابان‌های آمدند و یکصدا فریاد زدند «خمینی، خمینی، قلب ما باند فرودگاه توست.»اقدامات ایذایی دولت وقت اما ذره‌ای از عزم امام برای ورود به ایران کم نکرد و 40 نفر از روحانیون مبارز تهران هم در اعتراض به تحرکات بختیار در دانشگاه تهران دست به تحصن زدند و تا آخر وقت این تعداد به 400 نفر رسید. ادامه اعتراضات بختیار را وادار به تسلیم کرد و در روز دهم فرودگاه‌های کشور باز شد. به انقلابیون در روز 11 بهمن خبر رسید امام‌خمینی ساعت سه و نیم بعد از نیمه‌شب به وقت تهران با یک هواپیمای اختصاصی به تهران پرواز خواهدکرد. از همان نخستین ساعات 12 بهمن مردم انقلابی با هدایت کمیته استقبال به سمت مسیرهای تعیین شده حرکت کردند و هزاران نفر در بهشت‌زهرا خوابیدند تا بعد از سال‌ها بتوانند از نزدیک‌ترین محل، امام را ببیند.هواپیمای ایرباس حامل امام ساعت 9 و 27 دقیقه صبح روز 12بهمن وارد ایران شد و رهبر انقلاب بعد از ورود به کشور سخنرانی کوتاهی در فرودگاه کردند و مردم را به وحدت‌کلمه فراخواندند.
گزارش مستقیم ورود امام از تلویزیون در حال پخش بود اما به یکباره تصویر قطع و به جای آن سرود شاهنشاهی پخش شد و مردمی که می‌خواستند از طریق قاب تلویزیون ورود امام را ببینند، به خیابان‌ها آمدند و جمعیتی شکل گرفت که تا آن موقع نظیر نداشت. خودروی حامل امام در طول مسیر به سبب ازدحام مردم عملا بی‌حرکت مانده‌بود تا مسافت‌های طولانی روی دست‌های مردم حمل شد. حضور امام در بهشت‌زهرا و آن سخنرانی تاریخی مبنی بر این‌که سلطنت خلاف قانون و قواعد عقلی و حقوق بشر بود، اولین گام بنیانگذار انقلاب اسلامی برای اعلام فروپاشی سلطنت و جایگزینی حکومتی براساس آرای عمومی بود. 
امام علاوه بر نظام شاهنشاهی، مجلس و دولت منصوب به آن را هم غیرقانونی اعلام و با صراحت بیان کردند: «من دولت تعیین می‎کنم! من تو دهن این دولت می‎زنم! من دولت تعیین می‎کنم! من به پشتیبانی این ملت دولت تعیین می‎کنم!»از مهم‌ترین پیامدهای بازگشت امام‌خمینی که به سرعت موجب پیروزی انقلاب اسلامی شد، انتصاب دولت موقت و بیعت نظامیان با رهبر کبیر انقلاب بود.
امام‌خمینی در 26 دی ماه در آستانه خروج شاه از کشور اعلام کرد ما دولت را به همین زودی اعلام خواهیم کرد و در 15بهمن، نخست‌وزیری مهندس بازرگان به تصویب شورای انقلاب رسید. در 19بهمن، عظیم‌ترین راه‌پیمایی در سراسر کشور شکل گرفت و میلیون‌ها نفر از دولت منتخب امام‌خمینی حمایت کردند. از سوی دیگر، در دهه انقلاب، ارتش که تنها نقطه اتکای رژیم بود، به انقلاب پیوست. فرار، نافرمانی، اعتصاب، شرکت در تظاهرات و سرانجام، بیعت با امام‌خمینی رحمه‌ا... ، نشانه همراهی ارتش با امام بود که در 19بهمن به اوج خود رسید. در نتیجه، رژیم بدون پشتوانه به سرعت از هم پاشید و انقلاب اسلامی در 22 بهمن به پیروزی نهایی رسید.