دختران هوشمند جامعه ما

دختران هوشمند جامعه ما

یادداشت: امان‌ا... قرایی مقدم جامعه‌شناس


این واقعیتی انکار نشدنی است که دختران جامعه ما بسیار اندیشمند و متفکر هستند و کارهای بزرگی از دست‌شان برمی‌آید؛ کسی نمی‌تواند منکر هوش کلامی و سخنوری بالای دختران باشد. در بسیاری از روستاها هنوز بسیاری از دختران دوشادوش برادران و پدرانشان کار می‌کنند و چرخ زندگی را می‌چرخانند.
تجربه سال‌های دور نشان می‌دهد در هر عرصه‌ای که دختران و زنان حضور داشته‌اند، موفقیت بیشتری نصیب ما شده‌است.
شایستگی و لیاقت دختران جامعه ما بسیار زیاد است، کافی است دختران بخواهند توانمندی‌هایشان را بروز بدهند؛ البته که تا به حال هم نشان داده‌اند که مسؤولیت‌هایشان را در نظام اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و دیگر عرصه‌ها، به بهترین شکل می‌توانند به مرحله عمل برسانند.
تاریخ نشان می‌دهد که دختران ما از سال‌ها پیش، جزوی از اولین فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌ها بوده‌اند؛  آن‌قدر که به تدریج نشان دادند در بسیاری از فعالیت‌ها و عرصه‌ها، بهترین هستند و حتی عملکردی بهتر از مردها دارند؛ عرصه‌هایی مانند آموزش و پرورش، پرستاری و... که روحیه دخترانه و لطیف‌شان توانسته برگ‌برنده‌ای برای شکل‌گیری بهتر آن کار باشد.  اما حالا دیگر وقت دور ریختن و رنگ باختن عقاید خرافی است.
دیگر دوره «این کار، کار دخترها نیست» گذشته‌است. من به عنوان کسی که سال‌ها در دانشگاه تدریس کرده‌است، دختران زیادی را در محیط دانشگاه می‌بینم که در زمینه‌های مختلف مانند سلول‌های بنیادی، ابداعات، اختراعات و در مسأله بازآفرینی، توانمندی‌ها، مطالعات و اندیشه‌هایی به مراتب بهتر از پسران دارند.
حضور زنان در کارهای جهادی هم همیشه باعث بهبود اوضاع بوده‌است؛ چه آن زمانی که در جنگ بودیم و دختران و زنان از رزمنده‌ها حمایت می‌کردند و چه حالا و برای رسیدگی به شهرهای کوچک و مناطق محروم که طبیعتا دختران با داشتن روحیه‌ای لطیف و طبعی نرم، به مراتب بهتر می‌توانند با زنان و دختران دیگر ارتباط برقرار کنند و اگر دختران و زنان روستایی حالشان خوب باشد، آن روستا حالش خوب می‌شود و مشکلات کمتر می‌شود. در واقع این واقعیت است که اگر دختران و زنان یک جامعه در وضعیت مطلوبی باشند، آن جامعه می‌تواند خودش را بالا بکشد؛ اتفاقی که در جوامع مختلف بسیار دیده می‌شود.
در نهایت چیزی که مشخص است این است که حضور دختران در عرصه‌های جهادی، نقطه عطفی برای جهادگران است و دیگر طیف‌های جامعه، نباید کاری جز تشویق و ترغیب آنها به ادامه این راه داشته باشند.