مهندس رضایی، مدیر یکی از شرکت‌های مهندسی در زمینه سازه و لوازم بهداشتی، پس از آن‌که دوره‌های مجازی مدیریتی مدیر موفق باشیم را به اتمام رساند، تصمیم گرفت آموزه‌هایی را که از این دوره فراگرفته بود در شرکت اعمال کند و سروسامانی به آنجا دهد. وی بر اساس آموزه نظارت موفق، پرونده‌ کارکنان را موردبررسی قرارداد و متوجه شد مهندس جلالی برخی از وظایف خود را به‌موقع انجام نداده است. پس بر اساس آموزه اقتدار موفق سراغ وی رفت و گفت: مهندس، پروژه تدوین کنترل کیفیت سایت الف را هنوز انجام نداده‌ای؟ مهندس جلالی گفت: شرمنده‌ام مهندس، مشغول پروژه ج شدم، فراموشم شد. مهندس رضایی گفت: همین؟ مهندس جلالی گفت: پروژه سنگین بود مهندس. مهندس رضایی گفت: یک ماه پیش قرار بود انجام بدهی مهندس. مهندس جلالی گفت: کاش در این مدت یک یادآوری می‌کردید. من فراموشم شد. در این لحظه مهندس رضایی بر اساس آموزه قاطعیت موفق گفت: عجب. حق‌الزحمه این ماه‌تان را که فراموش کردم پرداخت کنم، حساب کار دستت می‌آید. مهندس جلالی گفت: ولی مهندس این را من هرروز به شما یادآوری می‌کنم که فراموش‌تان نشه. وی سپس از روی صندلی‌اش بلند شد و سرش را در گوش مهندس رضایی برد و گفت: مهندس، ما باهم رفیقیم، ما باهم همدوره بوده‌ایم، همکلاس بوده‌ایم، حالا من یک کار را فراموش کردم، فردا انجام می‌دهم، این‌که دیگر دعوا و اوقات‌تلخی ندارد. مهندس رضایی که از حسن خلق مهندس جلالی تحت تأثیر قرارگرفته بود،پروتکل‌های بهداشتی را فراموش کرد و وی را در آغوش گرفت و از او عذرخواهی کرد و به اتاق خود بازگشت. مهندس جلالی نیز که مشغول طی کردن دوره‌ کارمند موفق باشیم به‌صورت مجازی بود، دفترچه‌اش را باز کرد و مقابل عنوان آموزه نرمش مؤثر یک تیک آبی زد و به ادامه کار خودش مشغول شد.