اسم هرس که می‌آید یاد چه می‌افتید؟ که اسفند بیاید و هوای سرد و سرما تمام شود و باغبان‌ها بیفتند به جان دار و درخت‌ها و مثل یک سلمانی سر و شکل‌شان را برای بهار فرم بدهند. هرس فقط مخصوص باغات نیست و همه گیاهان هرس لازمند حتی گل‌های خانگی. خیلی‌ها بدون این که اسم این کار را بدانند در خانه انجامش می‌دهند. کار سختی نیست. همین‌که شاخ و برگ خشکیده گل‌تان را بچینید یعنی هرس‌‌اش کرده‌اید یا وقتی قسمت‌هایی از ریشه، ساقه، برگ و جوانه آن را قیچی می‌کنید تا گیاهی با شکل و فرم زیباتر و جذاب‌تر داشته باشید یعنی شما یک هرس‌کار هستید. هرس‌کردن مثل کوتاه‌کردن مو است. هم یک کار فنی باغبانی است و هم یک کار هنری. به‌شکلی که نه باید زیاد گلدان را کچل کرد نه گذاشت شاخ و برگش شل و آویزان شود. اگر دقت کرده باشید هرس‌کارها و آرایشگرها وقتی کار تمام شد کمی دور می‌ایستند و نتیجه را تماشا می‌کنند. آن‌قدر هم این کار را تکرار می‌کنند تا به شکل دلخواه‌شان برسند. ممکن است بعضی‌ها سخت‌شان باشد و دل‌شان نیاید شاخ و برگ گل دل‌بندشان را بزنند ولی این کار اول به درد سلامتی و بعد زیبایی‌اش می‌خورد. پس چاره‌ای نیست. رفتارهای بد آدمی هم اگر به شکل عادت درآمده باشند هرس واجبند. در این مواقع باید دست به قیچی شد و آنها را چید حتی اگر شده کم‌کم. بعد هربار هم از دور باید خود را برانداز کنیم. شاید این کار یک‌بار نیاز باشد شاید هم چندبار. باید صبور بود چرا که «فضیلت انسان در چیره‌شدن او بر عاداتش است. الفَضیلَةُ غَلَبَةُ العادَهْ». [غرر الحکم و درر الکلم، ص357]