همه می‌دانیم؛ از آدم باسوادهایی كه راه و رسم زیستن را حرفه‌ای و خوب بلدند تا آدمی كه در روستا زندگی می‌كند و درس و مدرسه را كلاسیك طی نكرده اما غریزه و فطرت انسانی‌اش بیدار است و آنهایی كه دل‌شان صاف است و مغزشان هشیار و می‌دانند كه اگر می‌خواهند خودشان خوب زندگی كنند باید این خوبی را در جهان گسترش دهند و آسیب نزنند تا آسیب نبینند. اما در این دایره وسیع از آدم‌های اندیشمند كه مراقب دنیا هستند چند آدم هم پیدا می‌شوند كه به‌اصطلاح فالش می‌زنند و با جهان هستی هماهنگ نیستند و با هر روشی كه می‌توانند، دنیا را خراب می‌كنند. شاید تعداد این آدم‌ها زیاد نباشد اما تفكر تخریبی و ویرانگرشان آسیب‌های جدی به‌جای می‌گذارد و عمق خرابی‌شان آن‌قدر زیاد است كه آباد كردنش شاید ممكن نباشد. مدتی است این تخریبگرها كه دنیا را نه جایی برای آبادانی بلكه برای خالی كردن انرژی هرز خود می‌خواهند در هیبت آفرودسواران ظاهر شده‌اند و هر جا كه دل‌شان می‌خواهد می‌تازند و اصلا به پشت سرشان هم نگاه نمی‌كنند كه حتی میزان خرابی ایجاد شده را نگاه كنند. برای آنها فرق نمی‌كند كه بهار است و طبیعت و حیواناتش در حال زنده شدن، سبزشدن و زاد و ولد هستند و چرخ‌های ماشین‌های قدرتمند آنها می‌تواند این همه زندگی را به نابودی تبدیل كند. رد چرخ آفرودسواران را می‌توان در كوه، جنگل، كویر و دشت دید. ردی زشت كه برای همیشه باقی می‌ماند و هنوز قانونی در كشور ما تعیین نشده كه جلوی این رانندگانی را كه فقط با میزان آدرنالین خون‌شان پا روی گاز ماشین می‌گذارند بگیرد.
پای تورهای طبیعت‌گردی در میان است
 آرش حاج‌جعفری، مدیر كمیته آفرودسواران، این آسیب‌ها را انكار نمی‌كند و می‌گوید: بله، بلایی است كه به جان طبیعت افتاده و اگر حواس‌مان نباشد خسارات جبران‌ناپذیری را به‌وجود می‌آورد. اما این كار، كار آفرودسواران حرفه‌ای كه عضو كمیته هستند و راه و رسم آفرودسواری را بلدند، نیست. این تخریب بیشتر از سوی تورهای طبیعت‌گردی است كه بی‌نام و نشان هستند و هیچ مجوزی ندارند. این تورها، آفرودسواران جوان را جذب ‌كرده و آنها را به دل طبیعت می‌برند و این جوانان كه سراسر شور و هیجان هستند با خودروهای قدرتمند خود هر مانوری كه دل‌شان می‌خواهد، می‌دهند و فیلم و عكس از آنها تهیه كرده و در شبكه‌های اجتماعی به اشتراك می‌گذارند تا مشتری بیشتری جذب كرده و پول بیشتری به جیب بزنند. هیچ مدیریتی بر این تورها و آفرودسوارانی كه با آنها همكاری می‌كنند، نیست. هیچ منع قانونی ندارند و تا شاکی خصوصی نداشته باشند و قوانین عمومی را زیر پا نگذارند،قانون برایشان محدودیتی به وجود نمی‌آورد.جوانان آفرودسواری که با این تورها همکاری می‌کنند بین 18 تا 25 سال دارند و این که بیشتر آنها آفرودهای قدرتمند ندارند، بیشتر خودروهای دو‌دیفرانسیل دارند.اینها هستند که بلای آفرودسواری و طبیعت‌شده‌اند.
آفرودسوار یا آفرودباز
حاج جعفری می‌گوید: در همه استان‌ها کمیته‌های آفرودسواری فعال است و اعضای زیادی هم دارد که تابع همه قوانین هستند، آموزش دیده‌اند و می‌دانند چون خودروی قدرتمند دارند، قرار نیست به همه جا ورود کنند و باعث تخریب شوند.آفرودسواران واقعی حافظ محیط‌زیست‌هستند.در زمان وقوع حوادثی مانند سیل و زلزله از امکانات ماشین خود استفاده کرده و به آسیب‌دیدگان کمک‌رسانی می‌کنند، شاهدش زلزله کرمانشاه و سیل لرستان و گلستان.آفرودسواران در زمان این حوادث خیلی کمک کردند و به داد کسانی رسیدند که در مناطق صعب‌العبور گیر افتاده بودند.در بیشتر استان‌ها پیست‌هایی در نظر گرفته شده که مخصوص آفرودسوارای است و آنهایی که دوستدار هیجان هستند، می‌توانند از این پیست‌ها استفاده کنند.فقط باید قوانین سفت و سختی در نظر گرفته شود و در این زمینه فرهنگ‌سازی شود.فدراسیون اتومبیلرانی و کانون جهانگردی اگر به کمیته آفرود اختیارات بیشتری بدهد، حتما می‌توانیم در زمینه آموزش و فرهنگسازی آفرودسواری بیشتر ورود کنیم، البته قوانین بازدارنده باید از این فرهنگسازی و آموزش حمایت کند.بدون قانون نمی‌توان کار زیادی انجام داد.
 مدیر کمیته آفرودسواران تهران می‌گوید: سازمان محیط‌زیست تهران یک سری قوانین و محدودیت‌هایی برای آفرودسواران استان تهران مقرر کرده و آنها دیگر نمی‌توانند به طبیعت و کوه‌های اطراف تهران آسیب بزنند.جریمه‌های سفت و سخت زیادی برایشان در نظر گرفته شده اما بپذیریم که هر جا خودروی موتوری وارد شود، آسیب هم به بار می‌آید و فرقی نمی‌کند موتور کراس باشد یا آفرود یا هر خودروی دیگر. آفرودسواری را نمی‌توان حذف کرد، چون ورزشی پرهیجان است فقط باید برای آن فرهنگ‌سازی کرد.رئیس شاخه جوانان کمیته آفرود تهران یک جوان کم سن و سال است اما دقیقا آموزش دیده و می‌داند چگونه باید در طبیعت آفرودسواری کرد که آسیب‌ها به حداقل برسد. این جوان به دیگر دوستان خودش هم این آموزش‌ها را می‌دهد و آنها به طبیعت آسیب نمی‌زنند.




بیراهه‌نوردان بخوانند
مهدی گوهری؛ طبیعت گرد و دوستدار محیط‌زیست است که وسیله نقلیه‌اش دوچرخه است.او درباره آفرودسواران می‌گوید: آنهایی که به هیچ قانون نانوشته و نوشته‌ای پایبند نیستند، بیشتر بیراهه نوردان هستند، کسانی که راه‌ها و مسیرهای مشخص را نادیده می‌گیرند و از بیراهه می‌روند تا هیجان بیشتری را تجربه کنند.
  آفرود به این شکل که در کشور ما گسترش یافته از جهات مختلف برای طبیعت و سلامت محیط‌زیست خطرآفرین است. ما نسبت به یک شکارچی که وارد یک منطقه می‌شود و حیات موجودات و حیات وحش را به خطر می‌اندازد حساس و منزجر هستیم، در قیاس با آن آفرودبازها زیستگاه‌های جانوری و رویشگاه‌های گیاهی را نابود می‌کنند. یک شکارچی ممکن است یک گونه را شکار کند اما آفرودبازها زیستگاه تمام گونه‌ها را نابود می‌کنند؛ یعنی تعادلات اکولوژی زیستگاه‌ها و رویشگاه‌ها را به هم می‌زنند. گیاهی را که در چرخه زیستی اثربخش بوده و مأمن بسیاری از گونه‌های جانوری است، زیر چرخ‌های خود نابود می‌کنند و با تولید صداهای فراوان آرامش زیستگاه‌ها را برهم می‌زنند و حیوانات را از محیط زندگی‌شان فراری می‌دهند. بنابراین خطر و خسارت یک آفرودباز از یک شکارچی بسیار بیشتر است. متولیان امور ایجاد سلامت‌کشور و محیط‌زیست باید به این مساله توجه کنند که انجام تورهای آفرود فاقد آموزش و لجام‌گسیخته فعلی، نوعی تن‌پروری است که به جای ایجاد شرایط ورزش سالم در طبیعت، جوانان را از فعالیت‌های بدنی دور کرده و آنها را به دام خوشگذرانی می‌اندازد. خوشگذرانی‌های بدون مسؤولیتی که رد آنها را می‌توان در کویر لوت و حتی جنگل‌های هیرکانی دید؛ دو بخش مهم از محیط‌زیست که ثبت‌جهانی شده و اگر از آنها محافظت نشود امکان این‌که از این ثبت خارج شوند، زیاد است.