چند سال قبل كه زمزمه‌هایی درباره مذاكره با آمریكا و غرب مطرح شد، آقای رئیس‌جمهور و تیم همراهش اصرار داشتند این اتفاق بیفتد و با توجه به فضای كلی سیاسی حاكم بر كشور، عملا این اتفاق افتاد.
رهبر انقلاب در همان مقطع فرمودند به این مذاكرات خوشبین نیستند، اما این مذاكرات تجربه‌ای ذی‌قیمت برای كشور خواهد بود و اگر چیزی هم نداشته باشد كه نخواهد داشت، می‌تواند برای مجموعه نظام اجتماعی و سیاسی كشور، همدلی و وحدت به دنبال داشته باشد. ایشان چقدر عالی و هوشمندانه و زیركانه امروز را دیدند و بیان كردند كه ما به وحدت ملی و یكپارچگی بین ملت نیاز داریم و این بزرگ‌ترین سرمایه اجتماعی است.
الان شاهدیم كه همه عنوان می‌كنند آمریكا قابل اعتماد نیست و ما نباید خود را در طراحی‌های انجام شده از سوی آمریكا و غرب وارد كنیم، بلكه خودمان باید تصمیم سازی و هدایتگری مسائل اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی خود را انجام دهیم.
در حال حاضر، شاهد وحدت ملی در كشور هستیم، ولی آنچه از دست دادیم و هزینه‌ای كه پرداخت كردیم واقعا هزینه‌های بزرگی بود. ما می‌توانستیم بدون پرداخت این هزینه‌ها و با تغییر رویكرد سیاسی آقای روحانی و تیم همراه ایشان به همین دستاوردهایی كه داریم نائل شویم، اما در سال‌های گذشته با هزینه‌های هنگفتی به نتایج فعلی رسیدیم.
یكی از هزینه‌های سنگین، معطل كردن تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی اقتصادی كشور در این سال‌ها بود. غرب توانست در این مذاكرات، شرایط را به گونه‌ای فراهم كند كه دولت ایران عملا منتظر و معطل خودنمایی نتایج برجام بماند و منتظر باشد تا از آن محل، اقتصاد كشور شكوفا شود. بر همین اساس در سال‌های گذشته برنامه‌ریزی اقتصادی درستی در كشور انجام نشد یا اگر هم برنامه‌ای بود آن برنامه‌ها اجرا نشد و همین مساله باعث شد تا الان شاهد معضلاتی چون نقدینگی، تورم، بیكاری باشیم و عملا ظرفیت‌های اقتصادی ما معطل مانده و شرایط فعلی را شاهد هستیم.
هزینه دیگر اعتماد به غرب این بود كه ما در برجام به تعهدات خود عمل كردیم، ولی طرف مقابل شیطنت كرد و به تعهداتش عمل نكرد و همین شرایط آنها را به وسوسه انداخت كه به دنبال برجام‌های دیگر در زمینه‌های موشكی و منطقه‌ای و... باشند. اگر ما در برجام اول این‌گونه عمل نمی‌كردیم، طرف مقابل امیدوار نمی‌شد و برای برجام‌های دیگر برنامه‌ریزی نمی‌كرد؛ بنابراین امیدوار كردن طرف مقابل یكی از نتایج همین برجام بود.
سومین خسارتی كه از ناحیه اعتماد به غرب به كشور وارد شد، این بود كه برجام در دیگر حوزه‌ها نیز اثرات خود را گذاشت و متاسفانه می‌بینیم برجام در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز بی‌اثر نبوده است و دولت متاسفانه سند 2030 و مواردی مثل آن را در سال‌های گذشته دنبال كرد و حتی وزیر اقتصاد دولت قبل به صورت مخفیانه و محرمانه توافقی را با اف‌.ای.‌تی.‌اف امضا كرد كه تا مدت‌ها اعلام نشده بود.
همه این مسائل ناشی از همین رویكرد دولت و اعتماد به غرب بود كه قطعا بیان این موارد برای جامعه می‌تواند در آینده بسیار راهگشا باشد.