تماشای تئاتر با گوش جان!

نابینایان برای اولین‌بار به تماشای تئاتر نشستند

تماشای تئاتر با گوش جان!

زمان می‌گذرد تا جایی كه اجرا شروع می‌شود و روشندلان جوان و كم‌سن و حتی میانسال، امروز برای اولین‌بار به تماشای تئاتر می‌نشینند و این اولین اجرای تئاتر در ایران برای روشندلان است. نمایش«اشك‌ها و لبخندها» قرار است به عنوان سرآغازی برای آسوده تماشا كردن تئاتر توسط نابینایان و كم‌بینایان باشد. سه طبقه تالار وحدت با حضور ۳۵۰ نفر از روشندلان و همراهان‌شان پر شده است و آنها با شور و علاقه هر چه تمام برای شروع اجرا آماده می‌شوند.

 خندیدند و گریستند
نمایش موزیكال «اشك‌ها و لبخندها» به كارگردانی هادی قضات ساعت ۱۸ به مدت دو ساعت با اجرای ۱۱۵ بازیگر خردسال و بزرگسال و با رهبری اركستر نصیر حیدریان بر صحنه می‌رود. این نمایش براساس قطعه موسیقایی اشك‌ها و لبخندها ساخته ریچارد راجرز تولید شده و روایتگر داستان خانواده «فون تراپ» است. داستان پدری كه با هفت فرزند در غم از دست دادن همسرش روزگار را می‌گذراند.  پدری كه فرزندانش را آن طور كه باید و شاید نمی‌شناسد و مهر پدری را در حق‌شان تمام نمی‌كند تا این‌كه روزی معلم سرخانه كه گویا راهبه نیز هست زندگی هر هشت نفر آنها را تغییر می‌دهد و خانواده فون‌تراپ را با اعجاز موسیقی به زندگی شاد برمی‌گرداند و عشق واقعی را در وجودشان سرازیر می‌كند.
استقبال نابینایان از نمایش بسیار غیرقابل پیش‌بینی و دلنشین بود. آنها با نمایش می‌خندیدند، ناراحت می‌شدند، امیدوار می‌شدند و گاهی اثر را مورد نقد و بررسی قرار می‌دادند.
 حسی كه هرگز تجربه نكرده بودم
هادی قضات،‌ كارگردان نمایش «اشك‌ها و لبخندها» از تجربه اجرا برای روشندلان و دریافت انرژی مثبت از تماشاگران گفت: امروز ۳۵۰ نفر از جامعه نابینایان اولین تجربه تماشای تئاتر خود را با نمایش موزیكال «اشك‌ها و لبخندها» گذراندند. من از ابتدای شروع نمایش حس جالبی داشتم و از لحظه ورود به صحنه متوجه حس عجیب و خالصی شدم كه هیچ وقت آن را در داخل یا خارج از كشور تجربه نكرده بودم. قضات درباره تجربه همراهی نابینایان با دیگر مردم در سالن تئاتر بیان كرد: معتقدم حس بینایی با توجه به زندگی امروزی و تجارت تبلیغات كه دنیای تجملات را برای ما به‌وجود آورده، باعث شده كه دیگر حواس‌مان كم‌كار، تنبل و ضعیف شوند. دوستان روشندل از این ضعف برخوردار نیستند و این ما هستیم كه باید توجه‌مان را به دیگر حواس‌مان بالا ببریم. نمایش «اشك‌ها و لبخندها» به علت ضربآهنگ و سرعت بالای اثر، این قابلیت را به دوستان نابینا می‌دهد كه قصه را همراه با دیگر مخاطبان دنبال كنند و من بسیار خوشحالم كه تمام مخاطبان امروز به همراه روشندلان توانستند این نمایش را بیشتر از آن‌كه ببینند، بشنوند.
این كارگردان همچنین در پاسخ به تولید آثار متنوع و متفاوت برای قشر نابینایان بیان كرد: بسیار خوشحالم كه این نمایش فرصتی شد تا اولین تجربه تماشای تئاتردوستان نابینا رقم بخورد. اهالی حوزه فرهنگ و هنر باید برنامه‌هایی را برای موفقیت طرح سوینا و همراهی نابینایان طراحی كنند و خود به این نتیجه برسند كه تولید محتواهای متفاوت و متنوع برای قشر نابینایان امری مهم و ضروری است كه باید به آن بها بدهند و از آن حمایت كنند.
 شروعی تازه برای روشندلان
علی علیمردانی،‌ مسؤول سایت و رادیو سوینا درباره طراحی سایتی برای نابینایان گفت: سوینا با هدف ارائه یك‌سری خدمات اینترنتی برای دسترس‌پذیری روشندلان بر سایت و رادیو،‌ طرح خاصی را ارائه داد و برای اولین بار یك نسخه وبسایتی راه‌اندازی كرد كه برای نابینایان یك وبسایت دسترس‌پذیر است؛ به این معنا كه افراد نابینا می‌توانند با استفاده از نرم افزار «اسكرین ریدر» به محتوای داخل سایت دسترسی پیدا کرده و مانند یك فرد بینا از تمام قابلیت‌های این سایت استفاده بهینه كنند. همچنین صدای برخی از فیلم‌ها و سریال‌ها در سایت گذاشته شده‌ كه نابینایان آنها را گوش می‌دهند و میزانسن‌ها،‌ حالات صحنه و چهره را توسط یك گوینده با تمام جزئیات درك می‌كنند.
علیمردانی با تاكید بر آغاز فعالیت رادیو سوینا نیز بیان كرد: فعالیت رادیو سوینا نیز از 21 مرداد و همزمان با اكران فیلم سینمایی «آشغال‌های دوست‌داشتنی من» آغاز شد و نابینایان می‌توانند برنامه‌های رادیویی،‌ تئاتر و تعدادی از كتاب‌های صوتی را گوش بدهند.
 امیدواری به فرهنگسازی
با یكی از نابینایان جوان به نام حسین حیدری كه جوانی 23 ساله است گفت‌وگو می‌كنیم و او درباره آغاز طرح سوینا و شروع تجربه لذت‌بخش فیلم دیدن می‌گوید: «طرح سوینا آغاز فعالیت مثبت و خوبی‌ است كه اگر حمایت شود،‌ می‌تواند در فرهنگسازی حضور قشر نابینایان در جامعه كمك كند. در اكران فیلم‌های گذشته تجربه‌ای بسیار عالی كسب كردم و از جزئیات اتفاقات فیلم و‌ حالات بازیگران باخبر شدم و برای اولین بار یك فیلم را بدون كمك و وابستگی به یك فرد دیگر دیدم كه وجودم را از لذت لبریز كرد.»
این جوان نابینا خواسته خود از مسؤولان هنری را این‌طور بیان كرد: «در كشورهای پیشرفته،‌ امكان تماشای فیلم برای نابینایان به این صورت است كه هدفونی برای آنها در سالن سینما وجود دارد كه با گذاشتن آن می‌توانند تمامی توضیحات فیلم و جزئیات صحنه‌ها و دیالوگ‌ها را بشنوند و فیلم را درك كنند. من امیدوارم این امكان در سینمای ایران نیز به‌وجود بیاید.»
حسین حیدری در پایان صحبت‌هایش اشاره كرد: «طرح سوینا باید با حضور جامعه نابینایان ادامه پیدا كند چراكه حضور ما در این طرح می‌تواند قشر نابینا را به جامعه بشناساند. »