هومن ملوک پور، دامپزشک حیات وحش هم می‌گوید،نبود آمار درست از تعداد این گونه مشکل‌ساز است. او به جام جم توضیح می‌دهد: « ما در حال حاضر آماری از تعداد حیوانات خانگی نداریم، حیواناتی که به راحتی قابل سرشماری هستند، چه برسد به یک گونه در حال انقراض مثل یوزپلنگ که هر کسی به فراخور مشاهدات خود آماری از تعداد این حیوان ارائه می‌کند.»  او از طرح‌هایی در گذشته هم حرف به میان می‌آورد. ملوک‌پور می‌گوید:«ما حتی طرحی داشتیم تا به پاسخ این پرسش برسیم که شکارگرهای یوزپلنگ چه گونه‌هایی هستند و شکارهای این حیوان کدامند، اما حتی این طرح هم به دلایلی به سرانجام نرسید.» به دلیل منحصر به فرد بودن خال‌های یوزپلنگ کار سرشماری تخصصی آن را هم سخت می‌کند، چه برسد به پایش‌هایی که در شرایط سخت کنونی انجام می‌شود. همان‌طور که می‌دانیم خال‌های هر یوزپلنگ با گونه مشابه خود متفاوت است و این کار سرشماری معمولی را هم سخت می‌کند. 

کارهایی که انجام ندادیم
این درست که آمار معتبری در رابطه با تعداد یوزها وجود ندارد و آن‌طور هم که از شواهد پیداست آمارگیری قابل استنادی با توجه شرایط موجود در این روزها نمی‌توان صورت داد، اما چه باید کرد؟ فقط منتظر بمانیم تا عبور یک خانواده یوز ایرانی بعد از دو سال چند روزی ما را مسرور کند؟ هومن ملوک‌پور معتقد است در همین شرایطی که امکان داده‌کاوی آماری وجود ندارد هم می‌توان کارهایی در نگهداری این گونه انجام داد.
او به جام‌جم می‌گوید: «کارهای بسیاری در همین شرایط می‌توانیم انجام بدهیم. یکی از آسیب‌های همیشه به این گونه جاده‌سازی‌های بسیار در مناطق زیستی یوزپلنگ است؛‌ اتفاقی که باعث می‌شود زیستگاه این حیوان چند تکه و محدود شود. علاوه بر این‌که بیشترین تعداد تلفات یوزپلنگ‌ها هم به واسطه تصادفات جاده‌ای صورت‌گرفته‌است.»
این دامپزشک حیات‌وحش معتقد است: «ما برای بومیان مستقر در زیستگاه‌های یوزپلنگ‌ها هم فرهنگ‌سازی نکردیم. دامداران یوزپلنگ‌ها را دشمن دام خود می‌دانند و می‌دانیم که یکی از عوامل ازبین‌رفتن یوزها حمله سگ‌های گله به این گونه است. فرض کنید که همین دو عامل از مهم‌ترین عواملی است که در نگهداری یوزپلنگ‌ها بسیار مؤثر است و برای انجام آن نیازی به آمار و پایش و رصد تعداد این گونه‌ها نیست اما ما تا امروز نتوانستیم این کارهای معمولی اما بسیار مؤثر را انجام بدهیم.»  فرهنگ‌سازی جوامع محلی که در گفته‌های هومن ملوک‌پور آمده از جایی مهم است که بدانیم دلیل نامگذاری روز یوزپلنگ در ایران هم بسته به این هشدار است. حادثه‌ای که در یک روز گرم تابستانی در سال ۱۳۷۳ خورشیدی رخ داد و توجه همگان را به خود جلب کرد؛ گرمای شدید سبب شد تا یک یوزپلنگ ماده همراه با سه توله‌اش راهی نخلستان‌های اطراف شهرستان بافق در استان یزد شود تا با نوشیدن آب عطش خود را فرو بنشاند اما مردم محلی با سنگ و چوب به این حیوان حمله کردند، به طوری که دو توله در دم جان دادند و یک توله دیگر که نیمه‌جان بود به دست مأموران افتاد. این توله‌یوز به تهران منتقل شد تا نجات یابد. چندی بعد نام ماریتا را بر او گذاشتند و به پارک پردیسان تهران منتقل کردند. این یوزپلنگ آسیایی بعدها به سمبل مظلومیت یوزپلنگ‌ها و حیات‌وحش ایران تبدیل و مهر تأییدی بر گواهی فقر اطلاعات مردم در مواجهه با حیات‌وحش و محیط‌زیست شد.



کارهایی که باید انجام دهیم
مؤسسه جهانی «حیات‌وحش در خطر انقراض» در یکی از گزارش‌های خود نوشته است که یوزها به طور طبیعی هم دچار مشکلات ژنتیکی هستند. آن‌طور که در این گزارش آمده است همین مشکلات ژنتیکی باعث شده تا شانس باروری یوزپلنگ‌ها در جفت‌گیری طبیعی به کمتر از ۲۰درصد برسد. بنابراین حفاظت از زیستگاه‌های طبیعی، مهم‌ترین اصل در حفاظت از حیات‌وحش است. چراکه وجود زیستگاه طبیعی به معنای زندگی طبیعی یک گونه است؛ زادآوری طبیعی، تغذیه طبیعی و روال عادی زندگی. پس نخستین اصل، حفاظت از زیستگاه‌هایی است که هنوز ظرفیت نگهداری یک گونه را دارا هستند.
نزدیک به یک دهه است که نگرانی‌های بسیاری در رابطه با انقراض یوز ایرانی وجود دارد. فعالیت‌هایی هم در این سال‌ها صورت گرفته است اما جالب این‌که در همه این سال‌ها عوامل تهدیدکننده یوز ایرانی یکسان بوده‌است. افشین علیزاده، عضو هیات‌علمی دانشکده منابع طبیعی است. او به جام‌جم می‌گوید: «تخریب زیستگاه‌های یوز ایرانی مهم‌ترین دلیل کم‌شدن تعداد این گونه در ایران بوده است. این تخریب شامل جاده‌کشی و خطوط انتقال نیرو و ایجاد دسترسی به مناطق مختلف است که باعث قطعه‌قطعه‌کردن زیستگاه این گربه‌سانان می‌شود.»او از تفاوت‌های رفتاری یوزهای ایرانی هم حرف می‌زند این‌که « یوزها گوشتخوارند و رفتار متفاوتی نسبت به دیگر گربه‌سانان دارند. برای نمونه یوزپلنگ‌ها در روز فعال هستند و به همین دلیل به خاطر تغییرات گسترده کاربری در زیستگاه‌هایشان توسط جوامع مستقر در آن منطقه بیشتر دیده می‌شوند. یکی از موارد دیگر کم شدن یوزهای ایرانی، تخریب زیستگاه طعمه‌های یوزپلنگ است،‌ دلیلی که باعث ترک زیستگاه اصلی این حیوانات هم می‌شود.» حضور دام‌های محلی برای چرا و از میان رفتن یوزها به واسطه سگ‌های گله هم از دیگر عوامل تهدیدکننده یوز ایرانی است که از خلال گفته‌های افشین علیزاده می‌توان دریافت. فهرستی از کارهایی که می‌توان انجام داد و انجام نمی‌دهیم تا شاهد کاهش جمعیت این گونه جذاب حیوانی باشیم که حالا نسلش در جهان محدود است به همان حدود 40 فرد یوزپلنگ ایران.