برخی اعضای شورای مرکزی کانون کارگردانان در روزهای اخیر حسابی از خجالت هم درآمدهاند
هیس! کارگردانها جنجال نمیکنند
فعالیتهای صنفی به خصوص در عرصه مشاغل هنری در ایران همواره فراز و فرودهای بسیاری داشته است؛ کشمکشها و بعضا ناهماهنگیهایی که یک طرف را ناراضی کرده و موجب شده مقابل طرف دیگر بایستند. این یعنی همان دو دستگی که هر جا شکل بگیرد بهطور مداوم دردسرهای بیشتری را ایجاد خواهدکرد. خانه سینما یکی از اصناف مهم هنری است که باید گفت در مقایسه با شرایط صنفی دیگر هنرها در ایران وضعیتی بهتر داشتهاست. شرایطی که البته چند سال یک بار به سوی نابهتر شدن هم حرکت کرده و اختلاف و بگومگو فراوان داشتهاست. حاشیههای اصلی خانه سینما هم نه حالا و امروز و در کشمکش ایجاد شده میان کارگردان ها، بلکه حدود یک دهه قبلتر یعنی در دی ماه 90 آغاز شد. آن زمان اعلام شد خانه سینما به علت تخلفاتی که انجام داده، منحل میشود. این انحلال اما دو سال ادامه پیدا کرد و بدل شد به گرهی که هر تلاشی برای باز کردنش آن را کورتر میکرد، تا این که بالاخره در 21 شهریور 92 و همزمان با روز ملی سینما، با حکم علی جنتی، وزیر وقت ارشاد دولت یازدهم (حسن روحانی) بازگشایی شد. یادآوری این دوران تیره و تار خانه سینما در این مقدمه چه دلیل و ضرورتی داشت؟ قصد این بود که بپرسیم آیا چنین تجربه ناخوشایندی که باعث ناراحتی و اختلاف اهالی سینما شده و مباحث سیاسی بر بحثهای صنفی سایه انداختهبود، درس عبرتی برای کار صنفی صمیمانه و دوستانه در فضایی آرامشبخش در ادامه و در سالهای بعد شد؟ متاسفانه جواب، یک نه قاطع است. کشمکش میان تهیه کنندهها در دو تشکل شورایعالی تهیهکنندگان و جامعه صنفی تهیهکنندگان، خود گویای وضعیت صنوف و تشکلهای سینمایی است و ما هنوز یک نهاد واحد و مشترک و همدل صنفی تهیهکنندگی نداریم. حالا در تازهترین رسوایی و جنجال صنفی، بحث اختلاف کارگردانهای سینمای ایران خبرساز شدهاست. اتفاقی که نه شایسته و زیبنده فیلمسازان نام آشنای سینمای ماست که پایگاهی فرهنگی در جامعه دارند و نه در شأن خانه سینمایی که طبق اهداف اولیه تاسیسش قرار بود از حقوق مادی و معنوی دست اندرکاران حرفهای تولید، توزیع و نمایش هنر- صنعت سینما حفظ و صیانت کند و در ایجاد امنیت شغلی و تامین اجتماعی سینماگران نقش داشتهباشد.
3 عضو اصلی کانون کارگردانان با نگارش نامهای نسبت به حذف ۳۳۰ عضو در انجمن صنفی کارفرمایی کارگردانان سینمای استان تهران اعتراض کردند. این خبر را ایسنا 10 مرداد منتشر کرد.
قبل از اینکه ادامه دهیم، خیلی خلاصه بگوییم کانون کارگردانان چیست؟ یکی از اصناف خانه سینما که تشکلی صنفی و مستقل است و هدف از تشکیل آن، حفظ و صیانت حقوق مادی و معنوی اعضا و کمک به ارتقای کیفی سینمای ایران است.
اعضای این کانون چه کسانی هستند؟ تعدادی از کارگردانان حرفهای سینمای ایران. اعضای شورای مرکزی کانون عبارتند از: محسن امیریوسفی (رئیس کانون)، احمد امینی، مهرداد خوشبخت، پوران درخشنده، رضا درمیشیان، قدرتا... صلح میرزایی، محمدرضا عرب، مصطفی کیایی، خسرو معصومی، نادر مقدس، فرهاد مهرانفر، وحید موسائیان، حمید نعمتا....
سه نفر از این جمع یعنی پوران درخشنده، خسرو معصومی و رضا درمیشیان (دو کارگردان پیشکسوت و یک کارگردان جوان) در نامه اعتراضی خود عنوان کردهاند شورای انجمن کارفرمایی کارگردانان مشروعیت ندارد. آنها دلیل رسانهای کردن این موضوع صنفی را رفتارهای غیرقانونی پی در پی و عدم پاسخگویی رئیس و بازرس شورا ذکر کردند. این سه کارگردان در بخشی از نامه خود نوشتهاند: « با توجه به ثبت کانون کارگردانان سینمای ایران در وزارت کار تحت عنوان «انجمن صنفی کارفرمایی کارگردانان استان تهران» تا این لحظه اسامی ۳۵۰ کارگردان عضو کانون، بهرغم پر کردن فرمهای مربوط به انجمن صنفی کارفرمایی توسط کارگردانان و گذشت چند ماه از تاسیس، به بهانه بررسی نشدن مدارک به وزارت کار اعلام نشدهاست. ما معتقدیم تمام اعضای کانون کارگردانان عضو انجمن صنفی کارفرمایی هستند و نیازی به تایید صلاحیت و نظارت استصوابی نیست اما تنها ۲۲ کارگردان به وزارت کار به عنوان عضو معرفی شده و تا زمانی که شورای مرکزی تایید صلاحیت اعضا را به وزارت کار اعلام نکند، عضویت کارگردانان سینمای ایران به رسمیت شناخته نخواهد شد.»
در ادامه این نامه آمده: «شورای مرکزی دریافت شناسه برای شرکت در انتخابات هیات مدیره خانه سینما را بهانه کرده و به برگزاری مجمع عمومی مخفیانه ۲۲ نفرهای (بدون اطلاعرسانی به تمامی اعضای صنف) اقدام کردهاست که مشروعیت صنف کارگردانان را به شدت خدشهدار میسازد.»
یکی از گلایههای این فیلمسازان، عدم اطلاعرسانی درست و کافی در این مورد به همه اعضاست و ظاهرا شورای مرکزی برگزاری این انتخابات خلوت و کم تعداد را با مواردی چون کرونا و گنجایش نداشتن سالن توجیه کردهاست.
واکنش کانون کارگردانان
روز بعد یعنی یازدهم مرداد، کانون کارگردانان نسبت به نامه اعتراضی این سه فیلمساز واکنش نشان داد که بخشی از جوابیه از این قرار است: «اعضای محترم کانون کارگردانان سینمای ایران در آخرین مجمع عمومی خود ماموریتی را به شورای مرکزی محول کرد و آن ثبت قانونی کانون در وزارت کار بود.» در ادامه کانون کارگردانان عنوان کرد برگزاری مجمع با همه اعضا ممکن نبود و هیات مدیره انجمن صنفی کارگردانان پس از مشورت با تعدادی از با تجربههای صنف ضمن حضور رئیس هیات مدیره خانه سینما و با توجه به این مساله که نماینده محترم وزارت کار اجازه برگزاری مجمع با تعداد بیش از 50 نفر را نمیداد، تصمیم گرفت به طور قانونی و با دعوت از پیشکسوتان و تعدادی از کارگردانان جوان مجمع خود را برگزار کند.
همچنین در بخشی از واکنش کانون آمدهاست: «شورای مرکزی بلافاصله با برگزاری یک مجمع عمومی فراگیر، ضمن توضیح و شرح کامل و دقیق اقدامات به عمل آمده، تصمیم گیری در مورد ادامه فعالیتهای خود را به عهده مجمع عمومی قرار خواهدداد.»
واکنش به واکنش
این واکنش کنایهآمیز، پایان کار نبود و دوباره سه کارگردان عضو کانون کارگردانان در دفاع از خیل همکاران خود و در مقابل برخی همکاران خود در شورای مرکزی کانون کارگردانان دست به قلم شدند و ضمن هتاک خواندن لحن جوابیه کانون، نوشتند: «ما هنوز جواب پرسشهای نامهمان را نگرفتهایم و نمیدانیم چرا هیات مدیره انجمن صنفی کارفرمایی کارگردانان به جای پاسخ به سوالات مطرح شده، مسیر توهین، تهمت و افترا را در پیش گرفتهاست؟»
تا لحظه نگارش این سطور، فعلا خبری از ادامه این دعوای صنفی نیست. اما آنطور که از فحوای دو نامه سه کارگردان و واکنش کانون کارگردانان برمی آید، میتوان با سریالی سینمایی روبهرو بود و هرکدام تا اطلاع ثانوی میتوانند از خجالت همدیگر درآیند. همانطور که ملاحظه کردید و میتوانید با جستوجوی اینترنتی به اطلاعات بیشتری همچون متن کامل این نامهها دسترسی پیدا کنید، با یک جنگ داخلی و جدال صنفی مواجهایم که رسانهای شدهاست و هر گروه، دیگری را مقصر جلوه میدهد.
درخشنده، معصومی و درمیشیان، از یک تخلف مهم در کانون کارگردانان خبر دادند و کانون هم در جوابیه همه چیز را قانونی دانست. فارغ از اینکه امیدواریم این کشمکش صنفی به زودی با همدلی و رفاقت حل و فصل شود و حقی از هیچکدام از اعضای کانون کارگردانان ضایع نشود، جلوگیری از تکرار چنین دعواهایی است که فضای مستعد تنش و آشوب سینمای ایران را آسیبپذیرتر خواهد کرد. در سینمایی که به اندازه کافی مشکل دارد، دست کم انتظار میرود خود اهالی سینما و همکاران در صنوف با یکدیگر مهربانتر و همدلتر باشند و هرموقع خوشی نسبی این راحتی و این آرامش تقریبی زیر دلشان زد، حال و روز سینما را در روزهای انحلال و تعطیلی خانه سینما به یاد بیاورند.
ضمن اینکه همچنان تاکید میکنیم مدیریت نکردن اختلافات که در هر کار و صنفی پیش میآید و اصلا اساس پویایی یک حرفه را شکل میدهد و موضعگیری خصمانه در منظر رسانهها، صورت خوشی برای سینما و فضای فرهنگی و هنری کشور ندارد.
-
فقیر تولید نکنیم!
-
علامه امینی؛ حافظ حقیقت
-
بازنشستگان مرفه میشوند؟
-
هیس! کارگردانها جنجال نمیکنند
-
نقش فیزیكدانان ایرانی در راهبرد آینده سِرن
-
خطه قرمز مازندران
-
دیپلماسی در قرنطینه
-
گلایه شهردار از درهای بسته دولت
-
چه کسی دروغ میگوید؟!
-
پسر شجاع 45 ساله شد
-
دلایل چرخش امارات به سمت ایران
-
در باب بیكاری کارگردانها
-
فعلا به مازندران نیایید
-
تجربه مشروطه و بنبست شبهمدرنیته