چرا اسب‌ها نعل می‌شوند؟
اسب‌ها قرن‌ها محور اصلی حمل‌ونقل و کشاورزی برای انسان‌ها بوده‌اند. این نماد قدرت، سرعت و نجابت نیاز به مراقبت از سم‌ها و تعویض نعل‌های جدید هر چهار تا شش هفته یکبار برای ادامه کار دارند. اما چرا؟ دکتر فرناندا کامارگو، دامپزشک در دانشگاه کنتاکی گفت: اسب‌ها (با نام علمی Equus caballus) که برای استفاده انسان اهلی شده‌اند و به‌طور انتخابی برای عملکردهای مورد نظر پرورش داده می‌شوند، باید نعل شوند. زیرا پاهای آنها ظریف است و بنابراین نیاز به محافظت دارد. وی افزود: نعل‌ها از برخی نواحی پای اسب محافظت کرده و از ساییدگی بیش از حد سم و در نتیجه حساس‌شدن جلوگیری می‌کنند.
قسمت بیرونی سم از ماده‌ای شبیه شاخ ساخته شده که به‌طور مداوم رشد می‌کند و باید مانند ناخن‌های یک فرد کوتاه شود. کامارگو در این رابطه می‌گوید: نعل‌ها همچنین به پا کمک می‌کنند تا شکل مناسب خود را حفظ کند. بااین‌حال، زمین‌های ناهموار، مانند ماسه و سنگ می‌توانند باعث فرسودگی قسمت بیرونی شود و سم داخلی حساس را در معرض آسیب قرار دهد. در نتیجه، اسب احساس درد خواهد داشت و ممکن است قادر به راه‌رفتن نباشد. به گفته کامارگو، از نظر تاریخی، چنین آسیب‌هایی از استفاده اسب‌ها در میدان‌های جنگ یا در حین برداشت جلوگیری می‌کرد، بنابراین نعل برای تقویت دیواره سم اضافه شد.
کامارگو می‌گوید: تخمین زده می‌شود اسب‌ها از زمانی حدود 6000سال پیش که اهلی شدند، از نوعی نعل استفاده می‌کردند. در ابتدا، نعل اسب از چرم یا مواد گیاهی ساخته می‌شد. به گفته کامارگو، پوشش‌های فلزی که به پای اسب میخ زده می‌شدند، برای اولین‌بار حدود سال 500 پس از میلاد مورد استفاده قرار گرفت و طی 500 سال آینده رایج شد. او گفت درحالی‌که نعل‌های آلومینیومی و فولادی که روی سم میخ می‌شوند هنوز رایج‌ترین مواد هستند، انواع مواد دیگر ــ مانند لاستیک، رزین و پلاستیک ــ نیز می‌توانند به‌عنوان نعل به سم میخ یا چسبانده شوند.
اگرچه بسیاری از اسب‌ها به نعل نیاز دارند، همه آنها نیاز به پاپوشی برای راه‌رفتن ندارند. این به نوع سواری، جنس زمین و تعداد دفعات اسب‌سواری بستگی دارد. اسب‌هایی که در زمین‌های صخره‌ای یا بتنی سواری می‌دهند به احتمال زیاد به نعل نیاز دارند. حتی اسب‌هایی که سواری نمی‌دهند ممکن است به نعل‌هایی برای محافظت از آنها دربرابر زمین یا نعل‌های درمانی برای کمک به مدیریت وضعیت پا نیاز داشته باشند. کامارگو توضیح می‌دهد: «بسیاری از اسب‌هایی که فقط جسته‌وگریخته سواری می‌دهند و در زمین‌های چمنی و نه سخت نگهداری می‌شوند، بدون نعل، با بازدیدهای منظم از وضعیت پاهای‌شان می‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند.» کامارگو گفت: درعین‌حال، موستانگ‌های وحشی نعل نمی‌شوند و در زمین‌های ناهموار سفر می‌کنند، زیرا پاهای بسیار قوی دارند. البته سم آنها هم می‌تواند فرسوده شده و باعث لنگ‌زدن شود که اگر این اتفاق بیفتد به قیمت جان یک موستانگ تمام می‌شود.ممکن است این سؤال ذهن شما را هم درگیر کرده باشد که فرآیند میخ‌کردن نعل روی سم اسب به آنها آسیب نمی‌رساند؟ براساس مطالعات انجام‌شده هیچ رگ خونی یا عصبی در دیواره سم وجود ندارد، بنابراین اگر نعل به‌درستی میخ زده شود، دردناک نیست. کامارگو در این رابطه توضیح می‌دهد: با وجود این، فرآیند نعل‌کردن نامناسب می‌تواند باعث آسیب به سم شود. اگر نعل‌ها یا میخ‌ها اشتباه گذاشته شوند، شکل یا اندازه نعل‌ها اشتباه باشد، یا اگر فرد در نواحی نامناسبی فشار وارد کند، می‌تواند به اسب آسیب برساند. اگر سم‌ها از قبل به‌خوبی کوتاه نشود، می‌تواند به درد یا لنگ‌زدن با یا بدون نعل منجر شود.
منبع: Live Science
فراز سهیلی‌آزاد - گروه دانش و سلامت
کامارگو می‌گوید: تخمین زده می‌شود اسب‌ها از زمانی حدود 6000سال پیش که اهلی شدند، از نوعی نعل استفاده می‌کردند. در ابتدا، نعل اسب از چرم یا مواد گیاهی ساخته می‌شد. به گفته کامارگو، پوشش‌های فلزی که به پای اسب میخ زده می‌شدند، برای اولین‌بار حدود سال 500 پس از میلاد مورد استفاده قرار گرفت و طی 500 سال آینده رایج شد. او گفت درحالی‌که نعل‌های آلومینیومی و فولادی که روی سم میخ می‌شوند هنوز رایج‌ترین مواد هستند، انواع مواد دیگر ــ مانند لاستیک، رزین و پلاستیک ــ نیز می‌توانند به‌عنوان نعل به سم میخ یا چسبانده شوند.
اگرچه بسیاری از اسب‌ها به نعل نیاز دارند، همه آنها نیاز به پاپوشی برای راه‌رفتن ندارند. این به نوع سواری، جنس زمین و تعداد دفعات اسب‌سواری بستگی دارد. اسب‌هایی که در زمین‌های صخره‌ای یا بتنی سواری می‌دهند به احتمال زیاد به نعل نیاز دارند. حتی اسب‌هایی که سواری نمی‌دهند ممکن است به نعل‌هایی برای محافظت از آنها دربرابر زمین یا نعل‌های درمانی برای کمک به مدیریت وضعیت پا نیاز داشته باشند. کامارگو توضیح می‌دهد: «بسیاری از اسب‌هایی که فقط جسته‌وگریخته سواری می‌دهند و در زمین‌های چمنی و نه سخت نگهداری می‌شوند، بدون نعل، با بازدیدهای منظم از وضعیت پاهای‌شان می‌توانند عملکرد مناسبی داشته باشند.» کامارگو گفت: درعین‌حال، موستانگ‌های وحشی نعل نمی‌شوند و در زمین‌های ناهموار سفر می‌کنند، زیرا پاهای بسیار قوی دارند. البته سم آنها هم می‌تواند فرسوده شده و باعث لنگ‌زدن شود که اگر این اتفاق بیفتد به قیمت جان یک موستانگ تمام می‌شود.ممکن است این سؤال ذهن شما را هم درگیر کرده باشد که فرآیند میخ‌کردن نعل روی سم اسب به آنها آسیب نمی‌رساند؟ براساس مطالعات انجام‌شده هیچ رگ خونی یا عصبی در دیواره سم وجود ندارد، بنابراین اگر نعل به‌درستی میخ زده شود، دردناک نیست. کامارگو در این رابطه توضیح می‌دهد: با وجود این، فرآیند نعل‌کردن نامناسب می‌تواند باعث آسیب به سم شود. اگر نعل‌ها یا میخ‌ها اشتباه گذاشته شوند، شکل یا اندازه نعل‌ها اشتباه باشد، یا اگر فرد در نواحی نامناسبی فشار وارد کند، می‌تواند به اسب آسیب برساند. اگر سم‌ها از قبل به‌خوبی کوتاه نشود، می‌تواند به درد یا لنگ‌زدن با یا بدون نعل منجر شود.
منبع: Live Science
فراز سهیلی‌آزاد - گروه دانش و سلامت
ضمیمه قاب کوچک
تیتر خبرها
