روزهای بحرانی‌ای را پشت سر گذاشتیم، روزهای بحرانی همچنان ادامه دارند و واقعیت این است دولت چنان که باید و شاید نتوانست بحران پیش آمده را ساماندهی کند. همین اتفاق هم در هفته گذشته روزهای سختی را برای جامعه رقم زد. حالا در این شرایط با معضل دیگری هم روبه رو شدیم که مقصرش به‌طور مستقیم دولت نبود و بحران را شدیدتر هم کرد.
سوداندیشی در شرایط دشوار جامعه اتفاق تلخ و گزنده ای بود که همه مان تجربه اش کردیم. به داروخانه ها مراجعه می کردیم تا امکانات بهداشتی ای را که باید در روزهای شیوع کروناداشته باشیم را تهیه کنیم و متاسفانه با این مسأله مواجه می شدیم که کالاهای مورد نظرمان که خیلی هم ساده و ابتدایی محسوب می شدند، موجود نیستند. این معضل هنوز هم وجود دارد و در رفتار برخی افراد زراندوزی جای انسانیت را گرفته است.
حالا در این شرایط چه می توان کرد؟ دولت چنان که باید کارآمد نبوده و محتکران هم سخت مشغول کارند. مسلما باز هم خودمان می مانیم، ما مردمی که باید هوای همدیگر را داشته باشیم و شانه به شانه هم این بحران آسیب زا را پشت سر بگذاریم. مثل بحران های دیگری که یکی پس از دیگری از راه رسیده و رفته اند.
اما درباره این بحران نگرانی ها بیشتر بود و هست. این بار خبر شیوع یک ویروس مطرح شده و مردم همه نگرانند که مبادا خود یا خانواده شان دچارش شوند. طبعا اغلب مردم دقت می کنند تا نکاتی را که پزشکان بیان می کنند، رعایت کنند و همه با هم از این بحران بگذریم، اما راستش این بار دشوار است و می شود گفت داریم به شیوه ای سخت و بحرانی از بحران پیش آمده عبور می کنیم. هر چند باید روحیه مان را حفظ کنیم و با همراهی هم از این مرحله بگذریم اما باید از همین حالا تا پس از بحران از مسوولان سوال کنیم چرا بحران کرونا تا این حد جامعه را درگیر کرد؟ آیا نمی توانستند آن را بهتر مدیریت کنند تا سلامت روانی جامعه حفظ شود؟