ماجرای این گزارش با انتشار خبر درخواست شهلا بهروزی‌راد، ملی‌پوش تیم پاراکانو از مجموعه گمرک کشورمان آغاز شد. او در رقابت‌های قهرمانی جهان مجارستان موفق به کسب مدال و سهمیه پارالمپیک توکیو شد و قایقی که با آن در مسابقات پارو زد را از فدراسیون جهانی هدیه گرفت. اما این قایق، از ٨ ماه پیش تاکنون همچنان در انتظار ترخیص از گمرک خاک می‌خورد.‌ مسأله ورود و ترخیص تجهیزات ورزشی در مقاطعی برای برخی فدراسیون‌ها با دشواری‌‌ها و موانعی همراه بوده است. برای روشن‌تر شدن موضوع با علیرضا سهرابیان، رئیس فدراسیون قایقرانی تماس گرفتیم و در مورد شرایط تجهیزات ملی‌پوشان المپیکی و پارالمپیکی سؤال کردیم.
 درخواست قایقرانان از مسوولان گمرک
سهرابیان در این‌باره به جام‌جم می‌گوید: «قایق شهلا بهروزی‌راد هدیه مدال مسابقات قهرمانی جهان و کسب سهمیه‌‌اش بود و طبق قوانین و ضوابط موجود هزینه گمرکی به آن تعلق نمی‌گیرد. مراحل ترخیص آن نیز نباید تا این حد طولانی می‌شد اما متأسفانه ما درگیر بوروکراسی اداری شده‌ایم. کاش فراموش نکنیم که این بانوی پارالمپین، پرچم ایران را آن سوی مرزهای کشورمان بالا برده و فدراسیون جهانی به تلاش او با اعطای هدیه، احترام گذاشته است. متأسفانه زمان زیادی هم تا برگزاری مسابقات توکیو نداریم و او با نگرانی، مشقت و قایق غیر استاندارد تمریناتش را ادامه می‌دهد.»
رئیس فدراسیون قایقرانی با اشاره به فرسودگی تجهیزات ورزشکاران المپیکی افزود: «ما ٣۴ قایق روئینگ هم در گمرک ایران داریم که منتظریم وارد منطقه آزاد کیش شود. ورود کالا به گمرک سلسله مراتبی دارد، اما امیدواریم روند آن با سرعت بیشتری پیش برود. ملی‌پوشان المپیکی هم نیاز به این تجهیزات دارند و زمان در ورزش حرفه‌ای ارزش خاصی دارد. با وجود کرونا و سرما، این روزها شاهد تمرینات ملی‌پوشان با دست‌های پینه‌بسته در دریاچه آزادی هستیم. شاید در این فصل بسیاری از ما استراحت و گرمای خانه را ترجیح بدهیم اما قایقرانان از صبح زود به آب می‌زنند و به عشق میهن، سرما و گرما را تحمل می‌کنند. با توجه به منویات مقام معظم رهبری ما همه اردوها را به صورت داخلی برگزار می‌کنیم و انتظار داریم تجهیزات ورزشکاران در زمان لازم به دست‌شان برسد. البته از مسوولان منطقه آزاد کیش قول مساعدت در تسریع کارها را گرفته‌ایم و فقط در انتظار رسیدن تجهیزات روئینگ به این منطقه هستیم. خوشبختانه قایق‌های ما دیگر کالای لوکس محسوب نمی‌شوند و  صرفا ابزار افتخارآفرینی ورزشی برای کشور به شمار می‌آیند. خروج این وسایل نیاز مبرم قایقرانان است و همدلی و همکاری مسوولان گمرک در این زمینه نشان‌دهنده روحیه میهن‌پرستانه است.»
 دوچرخه را از گروه کالای لوکس خارج کنند
در ادامه این گزارش، با طرح دو پرسش از رئیس فدراسیون دوچرخه‌سواری نیز وضع واردات و مسائل گمرکی تجهیزات این رشته را بررسی کردیم.
 فدراسیون و ورزشکاران برای ورود تجهیزات به کشور تا به حال با چه چالش‌های گمرکی روبه‌رو بوده‌اند؟
 دوچرخه‌سواری نیاز به چه حمایت‌هایی در این زمینه دارد؟
 پاسخ‌های خسرو قمری به جام‌جم:
 ما برای تأمین تجهیزات تیم ملی و اعضای آن به تناسب نیاز در سفرها، خریدهایی داشتیم که در این موارد خاص و محدود معمولا با مشکلی روبه‌رو نشده‌ایم و در ورود به کشور با فدراسیون یا ورزشکاران، همکاری‌های لازم صورت گرفته است که جای تشکر دارد اما در مقیاس کلان، روال اداری و رسمی کاستی‌هایی دارد که آن را به وزارت ورزش هم اطلاع داده‌ایم و در حال پیگیری و حل مسأله هستیم. در واقع این نیاز جامعه دوچرخه‌سواری است که قانون و نگرش حمایتی داشته باشیم تا بعد از اخذ مجوزهای لازم استاندارد و تأیید نظر کارشناسی فدراسیون، شرکت‌ها نیز بتوانند با شرایط بهتری تجهیزات را وارد و ترخیص کنند.
دوچرخه‌سواری در هر دو حوزه همگانی و قهرمانی نیاز به مساعدت ویژه‌ دارد. به دلیل برخی مشکلات، متاسفانه تولید داخلی در بخش خصوصی متوقف شده است. با افزایش تحریم‌ها و نوسانات ارزی به ویژه در دو سال اخیر، سرمایه‌گذاران و واردکنندگان گرفتار موانعی شدند که در این بخش، لزوم همکاری بیشتر و در نظر گرفتن امتیازاتی حس می‌شود. با افزایش ناگزیر قیمت‌ها در این شرایط خرید تجهیزات حتی در سطح همگانی هم برای خانواده‌ها بسیار دشوار شده است. تا وقتی که قیمت‌ها چند برابر میزان واقعی آن باشد نمی‌توان گام‌های لازم را برای توسعه ورزش همگانی برداشت. در سطح قهرمانی حدود ٢۶ مدل دوچرخه وجود دارد. دوچرخه‌های المپیکی و پارالمپیکی؛ جاده، پیست، کوهستان و... که هر مدل بر اساس کاربرد، آلیاژ و صنعت خاص خود را دارند. در مسابقات رسمی کیفیت دوچرخه، بر سلامتی و قهرمانی ملی‌پوشان نیز تأثیر می‌گذارد بنابراین درخواست ما این است که دوچرخه را از گروه کالای لوکس خارج کنند. ورزشکاران، دوچرخه را ابزاری برای رقابت ورزشی می‌دانند و جنبه لوکس در زندگی آنها ندارد. این موضوع در سال‌های اخیر کاملا موجب کاهش استقبال ورزشکاران از دوچرخه‌سواری شده و به شکل محسوسی قابل لمس بوده است.
 در انتظار تمهیدات دلسوزانه
در شرایطی که محدودیت‌های تحریم و رکود اقتصادی، دشواری‌های‌ بسیاری را به زندگی تحمیل کرده است، تأخیر در برگزاری رقابت‌های المپیک و پارالمپیک نیز برنامه‌ریزی فدراسیون‌های ورزشی را تحت تأثیر قرار داد و فشار روانی ملی‌پوشان رشته‌های مختلف را دوچندان کرد. تاب‌آوری ورزشکاران در این موقعیت که خود موضوعی قابل بحث است، شاید ظاهرا به گمرک یا ترخیص کالا بی‌ارتباط به نظر برسد اما نمی‌توان از این اصل چشم‌ پوشید که ورزش حرفه‌ای با ملزومات فرسوده از آرامش ذهنی ورزشکاران و کادر فنی تیم‌ها می‌کاهد، بر کیفیت عملکرد قهرمانی آنها تأثیر مستقیم دارد و در نهایت هزینه‌های مضاعفی را تحمیل می‌کند. در روزهای کرونازده کشور که خرید، حمل و ورود تجهیزات ورزشی نیز به آسانی صورت نمی‌پذیرد، توقف سرمایه‌های ملی در گمرک آسیبی است که برای پیشگیری و درمان آن باید دلسوزانه عمل کرد و در عبور از وضعیت فعلی و تسهیل روند ترخیص کالاهای ورزشی، به ویژه در حوزه قهرمانی، می‌بایست تمهیداتی در نظر گرفت. در تعریف کالاهای لوکس نیز توجه به این نکته خالی از لطف نیست که تجهیزات یک ملی‌پوش برای او حکم اعضای بدنش را دارد و ادامه حیات ورزشی‌اش به آن وابسته است. ورزشکاران با رقابت در میدان‌های داخلی و خارجی و افتخارآفرینی برای کشورمان مدلی از سبک زندگی سالم را به دیگران نشان می‌دهند که ارتباطی با زندگی لوکس و وسایل آن ندارد. با توجه به تورم، هزینه‌هایی که برای خرید تجهیزاتی مانند دوچرخه به یک قهرمان تحمیل می‌شود موجب دوری از ورزش و انتخاب نوع دیگری از زندگی خواهد شد.