۱۹۹۹
همه چیز مهیا بود برای ستاره سوم استقلال. حریف جوبیلو ایواتای ژاپن بود و در روزی که آسیا پرتماشاگرترین بازی تاریخ را به خودش دید، استقلالی‌ها سراپا حمله بودند برای بردن تیم ژاپنی. توصیه می‌کنم بعد از 21 سال یک بار دیگر هایلایت آن بازی را ببینید. استقلال بیش از 10 موقعیت مسلم گلزنی را از دست داد، اما جوبیلو روی دو ضد حمله 2 بار به گل رسید. داستان آن فینال با گل زیبای سیروس دین‌محمدی و حسرت قهرمانی بسته شد.


۲۰۰۷
سپاهان در عصر طلایی خود، نخستین فینالیست ایرانی لیگ قهرمانان آسیا لقب گرفت. حریف اوراواردز ژاپن بود. بازی رفت در ورزشگاه فولادشهر یک بر یک مساوی شد و بازی برگشت هم در سایتاما با دو گل به سود اوراوا به پایان رسید. از آن فینال یک تصویر در ذهن همه باقیست. این‌که اندک هواداران ژاپنی بعد از پایان بازی رفت، جایگاه خودشان را در فولادشهر تمیز کردند. گویی جام به تیمی می‌رسد که هوادارانش کارهای خوب بیشتری انجام داده‌اند!


۲۰۱۰
درست همزمان با بازی‌های آسیایی 2010 گوانژو در چین، ذوب‌آهن هم به شرق آسیا رفت تا فینال لیگ قهرمانان آسیا را در توکیوی ژاپن، مقابل تیم کره‌ای سئونگنام ایلهوا چونما برگزار کند. در گوانژو کاروان ایران در حال درو کردن مدال‌ها بود، اما در توکیو اوضاع برای ذوب‌آهن خوب پیش نرفت. آنها 3 بر یک مغلوب سئونگنام شدند. تک گل ذوب را محمدرضا خلعتبری  زد تا تنها گلزن ایرانی فینال لیگ قهرمانان آسیا باشد.


۲۰۱۸
درست نوشته سایت کنفدراسیون فوتبال آسیا؛  این‌که باخت فینال ۲۰۱۸ مقابل کاشیما در حافظه هواداران ارتش سرخ مانده است. هنوز هم بسیاری معتقدند تیم ژاپنی یکی از ضعیف‌ترین فینالیست‌های شرق آسیا در لیگ قهرمانان آسیا بود، اما وقتی استرس و ترس از برنده نشدن بالا باشد، نتیجه این می‌شود که پرسپولیس در دو بازی رفت و برگشت حتی یک گل هم نمی‌زند. تنها یادگار فینال دو سال پیش، رنگ و لعابی بود که به سکوها و درودیوار ورزشگاه آزادی نشست.