آمریکا در یک سال اخیر هم صادرات نفت و هم صادرات فرآورده‌های نفتی و محصولات پتروشیمی ایران را تحریم کرده است.
خوشبختانه با ورود بخش خصوصی به بازار نفت، کشورمان مشکلی به لحاظ صادرات و فروش نفت ندارد به طوری که طبق اطلاعی که دارم در حال حاضر روزی یک میلیون بشکه نفت به فروش می‌رسد ولی پول آن به سختی وارد کشور می‌شود و مشکلات در این زمینه بیشتر در حوزه نقل و انتقالات بانکی است. در سوی دیگر، تحریم‌ها علیه صنعت پتروشیمی کشور به هیچ عنوان هرگز جای نگرانی ندارد؛ چون صادرات این کالاها از سوی برخی واحدهای خصوصی انجام می‌شود. در این میان اعمال تحریم‌ها علیه صنعت پتروشیمی تنها برای افرادی که خود به شکل انفرادی نسبت به صادرات این کالا اقدام می‌کردند، می‌تواند جنبه منفی داشته باشد؛ یعنی از این پس افرادی که به تنهایی محصول و مشتقات پتروشیمی را صادر می‌کردند، دیگر قادر به صادرات این محصول نخواهند شد و باید کالاهای مورد نظر را از طریق واسطه به بازارها بفروشند. به همین دلیل معتقدم با تحریم‌های جدید آمریکا فروش محصولات پتروشیمی از رونق نمی‌افتد؛ چراکه در گذشته این محصولات به کشورهای خارجی صادر می‌شد اما امروز مجبور هستند که آن را در بازار داخل بفروشند؛ بنابراین صنایع پایین‌دستی از این پس به‌راحتی می‌توانند نیاز خود را در داخل تأمین کنند؛ این در حالی است که صادرات مستقیم پتروشیمی در آینده کمتر خواهد شد.
اما در زمینه فروش و صادرات نفت کشورمان و مقابله با تحریم‌ها بدون شک واحدهای خصوصی می‌توانند در صادرات نفت نقش‌آفرینی کنند اما هیچ‌گاه به این افراد فرصت یا میدانی داده نشده است، به طوری که در شرایط تحریمی هرگز نفت و مشتقات بالادستی و پایین‌دستی آن به بخش خصوصی اعطا نشده است.
در زمان تحریم یکی از پیشنهادهای بخش خصوصی تشکیل کنسرسیوم برای فروش آسان‌تر نفت بود. از این رو ۶۰ شرکت شریک شدند و کنسرسیومی را تشکیل دادند. ما باید فکر کنیم که همیشه در تحریم هستیم و بر این اساس کار کنیم تا بتوانیم نفت مورد نظر را به فروش برسانیم. ما باید از صفر تا ۱۰۰ را خود در دست بگیریم که برای این کار نیاز به کنسرسیوم داریم که بتوانیم با کمک چند کشور خارجی با هدف پیدا کردن سرمایه‌گذار به اهداف کلان دست یابیم.