موسیقی در اوج
تهیه‌كننده كنسرت،‌ مركز موسیقی مأواست، از مراكز زیر مجموعه سازمان هنری رسانه‌ای اوج؛ سازمانی كه خیلی‌ها تا پیش از این نامش را با فیلم‌هایی مانند «به وقت شام» و «بادیگارد» شنیده‌اند. حالا یكی از مراكز زیرمجموعه‌اش وارد حوزه موسیقی شده و ظاهرا اولین قدم‌ها را هم خیلی محكم دارد بر می‌دارد. معتمدی مجموعه قطعات این كنسرت را پیش از این هم در آلبوم «حالا كه می‌روی» خوانده و وارد بازار كرده است و حالا می‌خواهد آن قطعات را در قالب اجرای زنده به مخاطبان و مهمانانش تقدیم كند.
نكته جالب، رد پای محمدمهدی سیار، شاعر جوان شیرازی است. شعر قطعات این آلبوم از مجموعه سروده‌های سیار است كه او هم تا پیش از این ورودی جدی به این حوزه نداشته و كارهای معتمدی را می‌توان نقطه ورودهای ابتدایی این شاعر جوان دانست؛ نقطه ورودهایی كه از قضا شنیدنی و نسبتا جذاب از كار در آمده. اگر طالب خواندن متن این قطعات هستید می‌توانید به كتاب «رودخوانی» مراجعه كنید. كتابی كه توسط انتشارات شهرستان ادب منتشر و روانه بازار شده است.
قدیم‌ها اینترنت داشتیم
اظهارنظرهای حاشیه‌ای و نمكین تبدیل به بخشی از حواشی جذاب چنین كنسرت‌هایی شده است. چیزی كه در مورد معتمدی هم مستثنی نیست. اولین حاشیه به نام بنزین 3000 تومانی سند می‌خورد. معتمدی برای تشكر از همراهی كسانی كه در سالن حضور پیدا كرده و آماده شنیدن قطعات او و گروهش هستند، زبان تشكر را از قیمت بنزین شروع می‌كند و صد البته كه خیلی هم به مذاق جمعیت حدودا سالن خوش می‌آید: «من برای آمدن به اینجا از بنزین هزار تومانی استفاده كردم و هنوز بنزین هزار تومانی دارم ولی می‌دانم شما برای حضور در این سالن از بنزین 3000تومانی استفاده كرده‌اید!»
وضعیت اینترنت و فضای مجازی هم از دیگر محورهای مورد اشاره معتمدی بود كه البته به مانند قیمت بنزین از تشویق حضار بی‌نصیب نماند. خواننده مورد اقبال این سال‌های موسیقی سنتی وقتی از لزوم همكاری برای كمك به تعدادی از كودكان كار و بی‌سرپرست و بدسرپرست حرف می‌زد، به مزاح كنایه‌هایی هم به قطعی اینترنت داشت كه با واكنش حاضران در سالن روبه‌رو شد: «حالا هر وقت مثل قدیم اینترنت‌مان وصل شد و دوباره سیم‌كشی شد، توی صفحه‌ام فراخوان كمك به كودكان این منطقه از تهران را منتشر می‌كنم. منطقه‌ای كه برخلاف اسمش (غنی‌آباد) طبقه اقتصادی ضعیفی دارد و مردم آبرومندی كه البته با فشار اقتصادی و معیشتی دست و پنجه نرم می‌كنند.»
درخواست آرام برای اجرا در مشهد
حاشیه‌ای‌ترین بخش كنسرت را شاید بتوان حرف‌هایی دانست كه معتمدی درباره اجرای كنسرت در مشهد ایراد كرد. این كه به جز بعضی اجراهای موردی در قالب همایش، اجرای زنده موسیقی در این شهر متوقف شده. حرف‌های معتمدی برخلاف موضوع ملتهبش خیلی آرام بود: «تقریبا دو سال است كه تلاش می‌كنیم بتوانیم در شهر مشهد نیز كنسرت برگزار كنیم. در پروژه قبلی هم تلاش‌هایی در این زمینه صورت گرفت اما متاسفانه به نتیجه نرسید.»
ادامه صحبت‌های معتمدی نشان می‌داد او مانند بعضی از جریان‌ها به دنبال بهره‌برداری‌های سیاسی و رسانه‌ای نیست: «همه عوامل این گروه و مجموعه این باور را دارند كه مشهد كه نور چشم مردم ایران محسوب می‌شود می‌تواند میزبان آن دسته از اجراهای موسیقایی باشد كه معیارهای لازم را برای اجرا در این مكان مقدس دارند.» و در نهایت هم اظهار امیدواری معتمدی كه بتواند تا پایان سال در مشهد اجرا داشته باشد: «به هر ترتیب امید این است كه تا آخر سال هم بتوانیم این كنسرت را در مشهد نیز برگزار كنیم.»
قطعات برتر
از لابه‌لای تشویق‌ها و درخواست‌ها می‌شد تشخیص داد كدام قطعات بیشتر مورد توجه مخاطبان قرار گرفته. قطعه «باور نمی‌كنی» با دو بار اجرا محبوب‌ترین اجرا و قطعه «كویر» هم با درخواست در رتبه بعدی محبوب‌ترین‌ها قرار گرفت. قطعه‌ای كه به گفته خود معتمدی، سرجهازی اجراهای او محسوب می‌شوند. پایان‌بخش كنسرت جمعه‌شب هم اجرای زنده «ای ایران» بود.