موضوع فعالیت تشکل‌های دانشجویی در فضای دانشگاه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و اتفاقا به دلیل وجود همین اهمیت است که مقام معظم رهبری همه‌ساله با نمایندگان این تشکل‌ها دیدار می‌کنند و به آنها فرصت بیان مواضع‌شان را می‌دهند. اتفاقا رهبر معظم انقلاب در یکی از همین دیدارهای سالیانه خود فرموده‌اند که دانشجویان فرصتی بزرگ، ثروتی عظیم و از نقاط قوت نظام هستند. ایشان حتی بیان کرده‌اند که تشکل‌های دانشجویی نسبت به اوایل انقلاب رشد کرده‌اند و از تفکرات عمیق‌تری برخوردار هستند. این سخنان باید حجتی برای مسؤولان دانشگاه‌ها باشد که حضور تشکل‌های دانشجویی در فضای دانشگاه‌شان را به عنوان فرصتی بی‌بدیل مغتنم بشمارند. 
از سویی دیگر، باید توجه داشت همان‌طور که دانشجویان در هنگام ورود به دانشگاه‌ها سلیقه‌های علمی و آموزشی متفاوتی با یکدیگر دارند، در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری نیز سلیقه‌های مختلفی دارند که این اختلاف سلیقه نیز باید به‌درستی از سوی مسؤولان دانشگاه‌ها پذیرفته شود. چراکه اگر ما متفاوت بودن سلیقه دانشجویان از یکدیگر را به رسمیت بشناسیم، خواهیم دید که هیچ منافاتی بین درس‌خواندن و تقویت سلیقه‌های فکری و فرهنگی و هنری آنان وجود ندارد و دانشجویان همزمان با تحصیل می‌توانند به فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی نیز بپردازند. 
نکته دیگر آنجاست که در جهان امروز مسائل سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و هنری روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود، یعنی امروزه مسائل مختلف در هم تنیده شده‌است و از این لحاظ، وقتی یک جوان می‌خواهد بعد از پایان تحصیلات دانشگاه وارد فضای پیچیده جامعه شود، باید به مهارت‌های بیشتری نیز در کنار تخصص‌های علمی و آموزشی مجهز شده‌باشد تا بتواند با بصیرت، تدبیر و عقلانیت لازم با مسائل مهم جامعه، کشور و جهان مواجه شود. این نکته اهمیت وجود تشکل‌های دانشجویی در فضای دانشگاه را دوچندان می‌کند، چراکه تشکل‌ها بستر مناسبی برای فراگیری همه این مهارت‌ها هستند. 
با توجه به همه این مسائل، رؤسای دانشگاه‌ها موظفند که امکانات لازم را برای انجام فعالیت‌های فرهنگی و سیاسی در اختیار تشکل‌های دانشجویی قرار دهند. البته در سال‌های اخیر فشارهای ناگزیری در مساله دریافت بودجه به‌خصوص بر دانشگاه‌های دولتی وارد شده که تاثیر زیادی روی کاهش حمایت از فعالیت‌های دانشجویی گذاشته است. با این حال، مسؤولان دانشگاه‌ها باید تا حد امکان در تهیه امکانات و منابع مالی لازم با تشکل‌ها همکاری داشته باشند و آنها را به سمتی هدایت کنند که بتوانند اثرگذاری لازم را بر فضای جامعه داشته باشند. 
البته با همه این صحبت‌ها معتقدیم که اولویت اول یک دانشجو در فضای دانشگاه باید کسب مهارت علمی و تخصصی لازم باشد تا هم بتواند قدرت لازم برای حل مشکلات جامعه را پیدا کند و هم انتظاری را که والدینش از او دارند، برآورده سازد. اما در هر صورت جوانی که بعد از پایان تحصیلات دانشگاهی وارد فضای جامعه می‌شود، باید شئونات اجتماعی‌شدن را نیز در دوران تحصیل خود بیاموزد، زیرا دانشگاه هم محل آموزش است و هم محل تمرین برای کسب مهارت‌های ارتباط جمعی که پیش‌نیاز  ورود به جامعه پیچیده امروز است و تشکل‌های دانشجویی نیز بهترین بستر در فضای دانشگاه برای کسب این مهارت‌ها هستند.