چند سال قبل رضا میرکریمی فیلمی ساخت به‌نام « به همین سادگی» که شخصیت اصلی آن یک زن خانه‌‌دار بود که دچار ملال و یأس شده بود و به هر دری ‌می‌زد تا راهی برای برون‌رفت از این شرایط پیدا کند.
بعد از اکران این فیلم با میرکریمی گفت‌وگو کردم و از او پرسیدم چرا یک زن ‌خانه‌دار باید این‌همه اهمیت داشته باشد که یک فیلم درباره او ساخته شود در حالی‌که زنان شاغل شرایط بسیار پیچیده‌تری دارند، آنها باید همزمان هم خانه‌داری کنند و هم در بیرون از خانه کار ‌کنند.یادم است به او گفتم یک زن خانه‌دار از صبح تا شب همان کارهایی را می‌کند که یک زن شاغل بعد از برگشت از محل کار آنها را ظرف یک ساعت انجام می‌دهد.خلاصه این‌که آخر مصاحبه میرکریمی را بدهکار زنان شاغل کردم و تمام!
 راستش را بخواهید هنوز هم بر همین باورم که حق زنان شاغل خورده شده و می‌شود و کار تا آنجا بیخ پیدا کرده که در تقویم دنیا روزی به‌نام زنان خانه‌دار ثبت شده (3نوامبر) اما زنان شاغل حتی از چنین توجهی‌ هم بی‌بهره‌اند.زنان شاغل تنها امتیازی که دارند، استقلال مالی است که البته وقتی ازدواج کرده و زندگی مشترک را آغاز می‌‌کنند این استقلال مالی نیز به اشتراک گذاشته می‌شود.سال‌ها از اکران فیلم به همین سادگی می‌گذرد و تنها چیزی که نظرم درباره آن بهبود پیدا کرده، ملالی است که زنان خانه‌دار دچار آن می‌شوند و این در زنانی که خارج از خانه کار می‌کنند درصد و درجه کمتری دارد.همان اتفاقی که برای زن فیلم به همین سادگی افتاد. او خانواده‌ خوبی داشت اما افتادن در دام روزمر‌گی و تکرار کارهای همیشگی در هر روز او را افسرده کرده بود.
زن، ستون خانواده است
راحله امینیان،مجری تلویزیون هم نظر متفاوتی درباره زنان خانه‌دار دارد.
او بر این باور است که زنان جوان و تحصیلکرده که خانه‌داری را انتخاب کرده‌اند، کمتر از زنان خانه‌دار قدیمی و سنتی دچار ملال می‌شوند، چون بلدند چگونه برای خود برنامه‌ریزی کرده و زمان و وقت خود را با کارهای متنوع پرکنند که دچار روزمرگی و یأس نشوند.
امینیان می‌گوید: این که روزی در تقویم به‌نام زنان خانه‌دار ثبت شده به نظرم بیشتر برای این است که تمام جهان به اهمیت موضوع خانواده پی برده و متوجه شده اگر قرار است جامعه پیشرفت کرده و موفق شود باید روی نهاد خانواده متمرکز شده و به آن بهای بیشتری بدهد.
زن ستون خانواده و ورودی اصلی آن است و اگر به زنان خانه‌دار که اداره کل خانواده و امورات آن را به عهده دارند، توجه شود آنها نسبت به خود احساس بهتری پیدا کرده و تاب‌آوری‌شان بیشتر شده و خانواده موفق‌تری را شکل می‌‌دهند.
به امینیان می‌گویم برخی‌ها از خانه‌داری به عنوان شغل یاد می‌کنند، آیا با این نگرش موافقید، می‌گوید: صددرصد.خانه‌داری شغلی تمام وقت است که بن‌مایه آن عشق و علاقه به همسر و فرزندان است.یک زن که بیرون از خانه کار می‌کند، می‌تواند شغل خود را دوست داشته باشد و با عشق آن را انجام دهد یا می‌تواند به آن بی‌تفاوت باشد و به آن فقط به‌عنوان یک حرفه که حقوقی به او می‌رساند، نگاه کند و خودش و شغلش هم آسیب چندانی نبیند. اما زن خانه‌دار اگر نسبت به خود و خانواده‌اش عشقی نداشته باشد و با علاقه امور زندگی مشترک را پیگیری نکند هم خودش آسیب جدی می‌بیند و هم همسر و فرزند یا فرزندانش. به نظر من خانه‌داری؛ عاشقانه‌ترین شغل جهان است.
حقوق زنان به حمایت قانون نیازمند است
امینیان می‌گوید: زنانه خانه‌دار علاوه بر این‌که باید از نظر روحی و عاطفی حمایت شوند، باید امنیت مالی آنها نیز مورد توجه قرار گیرد.در قدیم که جامعه ما سنتی‌تر از امروز بود،‌ زنان خانه‌دار از نظر مالی کاملا متکی به مرد بودند.معمولا پس‌اندازی نداشتند و باید به اصطلاح چشم‌شان به دست مرد می‌بود تا او به آنها پولی بدهد تا خرید کنند. در این شرایط برخی زنان پولی را که برای مخارج خانه به آنها داده می‌شد مقداری را پس‌انداز می‌کردند و با آن برای خودشان طلا می‌خریدند تا دست‌شان کاملا خالی نباشد. شاید به همین دلیل خرید طلا برای بیشتر زنان ما هنوز هم سرمایه‌گذاری شخصی و بهترین پس‌انداز است اما جامعه ما در حال تغییر است و برخی رفتارهای سنتی و بازدارنده در حال تغییر است. زنان با حق و حقوق خود بیشتر آشنا می‌شوند و مردان هم نگرش بازتری پیدا کرده‌اند و می‌دانند باید از زنان به روش‌های مختلف حمایت مالی و برای آنها پشتوانه‌های محکمی ایجاد کنند تا ناامنی مالی و آینده مبهم آنان را شکننده نکند اما همه اینها به آموزش بیشتر و گسترده‌تر نیازمند است. زنان ما باید با حقوق خود بیشتر آشنا شوند و قانون هم باید از آنها حمایت کند. تا حقوق زنان شکل قانونی به خود نگیرد، نمی‌توان توقع داشت که زنان به حقوقی که حق آنهاست به‌راحتی دست پیدا کنند. اگر قانون از حقوق زنان دفاع کرده و آنها را مد نظر قرار دهد، آسیب‌های اجتماعی هم کمتر می‌شود. الان دادگاه‌های خانواده پر است از زنانی که برای گرفتن نفقه به دادگاه‌های خانواده می‌روند. اگر این موضوع قانونی شود و مرد قانونا موظف به پرداخت نفقه در هر شرایطی باشد دیگر لازم نیست زن برای گرفتن حق طبیعی خود از پله‌های دادگاه بالا و پایین برود. تکریم حقوق زنان یکی از چالش‌های جامعه ماست. فرقی نمی‌کند که زن خانه‌دار باشد یا شاغل. باید به حقوق او احترام گذاشت و دولت و مجلس از این حقوق حمایت کند. نباید زنان در هر جایگاهی که هستند برای دست‌یافتن به حقوقی که حق آنهاست مبارزه کنند یا بجنگند.



دین اسلام برای زنان حقوق زیادی قائل شده است تا آنجا که گفته شده وظیفه زن نیست که کارهای خانه را انجام دهد و مرد باید کسی را استخدام کند تا کارهای خانه را انجام دهد یا به همسر او کمک کند اما زنان بنا به فروتنی و همکاری و مشارکتی که در خانواده دارند پذیرفته‌اند که کارهای خانه را خودشان انجام دهند. این‌که انجام کارهای خانه به شکل کامل و بدون اما و اگر وظیفه آنهاست، خطاست. به نظرم مطالبه‌گری باید در زنان تقویت شود و آنها با حقوق خود‌ آشنا شوند و از دولت بخواهند برای آنها قانون وضع کند. کمیسیون زنان مجلس باید در این زمینه فعال‌تر عمل کند. زنان جوان امروزی توانمندتر از گذشته هستند. آنها که خانه‌داری را انتخاب کرده‌اند، فعالیت‌های اجتماعی گسترده‌ای دارند و با سازمان‌های مردم‌نهاد همکاری کرده و برای رشد شخصی خود گام‌های موثری برمی‌دارند. برخی از زنان خانه‌دار، کارآفرین هستند و برخی با کارهایی که در خانه انجام می‌دهند، برای خانواده درآمدزایی می‌‌کنند. به نظرم آگاهی زنان روز به روز بیشتر می‌شود باید این را به فال نیک گرفت. دولتمردان نیز به مرور مجاب می‌شوند تا برای دفاع از حقوق زنان قانون وضع کرده و آنها را اجرایی کنند. به نظر من هرچند جامعه ما را مردان اداره می‌کنند و زنان سهم بسیار اندکی در وضع قوانین دارند اما آینده زنان روشن است چون ما در مسیر آگاهی قدم برمی‌داریم.