تحقیقات پزشكی در ایستگاه فضایی بین‌المللی
دانشمندان با مطالعه سلول‌های ریه، قلب و كلیه انسان در فضا به راز مبارزه با بیماری‌ها و مقابله با پیرشدن در زمین می‌پردازند.
اخیرا گروهی از دانشمندان فضایی مطالعاتی را در ایستگاه فضایی بین‌المللی درباره بدن انسان انجام داده و آنها كشت‌های سلولی به دست آمده از قلب، كلیه و ریه‌های انسان را در دستگاه‌هایی به اندازه فلش یو.اس.بی مورد بررسی قرار داده اند. اندام‌های جاسازی شده روی تراشه كه به تراشه‌های بافتی معروفند؛ دستگاه‌های سه بعدی زیست - مهندسی شده حاوی محفظه‌های ریزی از انواع مختلف سلول انسانی هستند كه به كانال‌های میكروسكوپی متصلند و در آن مایعات مانند جریان خون عمل می‌كنند. این سلول‌ها و بافت‌ها می‌توانند هفته‌ها یا ماه‌ها رشد كنند؛ ساختار و عملكرد آنها نیز شبیه بافت‌های زنده بدن انسان است.
حال این سؤال پیش می‌آید كه از مطالعات این تراشه‌های بافتی در فضا چه اطلاعاتی می‌توانیم به دست آوریم كه روی زمین قابل اجرا نبوده و مزایای حاصل از آن چیست؟
در پاسخ به این سؤال باید گفت تحقیق در فضا باعث كشف رازهای وجود بیماری و پیری در روی زمین می‌شود. پاسخ به این سؤال نه‌تنها به افزایش توانایی ما برای زندگی در مریخ و سفر به فضا كمك می‌كند، بلكه درك ما را برای زندگی بهتر در كره خاكی خودمان نیز افزایش می‌دهد.
فضانوردان معمولا وقتی به زمین بر‌می‌گردند دچار تحلیل استخوان، ماهیچه و ضعف سیستم ایمنی می‌شوند. كشف این راز به ما در دستیابی به اطلاعات بیشتری در مورد بیماری و پیری با استفاده از ریزگرانش كمك می‌كند. در ایستگاه فضایی بین‌المللی تاثیرات حاصل از جاذبه زمین اندك است و تراشه‌های بافتی در فضا به واسطه جاذبه كم و تابش بالا زمینه را برای شروع تحقیقاتی فراهم می‌كنند كه اجرای آن روی زمین برای فضانوردان غیرممكن است. محیط پیرامون ما و ژن‌های فردی به صورت یك تركیب 50 درصدی نقش مهمی در تعیین سلامت فرد و همچنین بروز بیماری‌های خاص - از سرطان گرفته تا آلزایمر - ایفا می‌كند. این آزمایش‌های فضایی مراحل اولیه خود را می‌گذرانند و این امید وجود دارد كه در سال‌های آتی موضوعاتی مانند تاثیر ریزگرانش بر تضعیف سیستم ایمنی فضانوردان و رابطه آن با افزایش سرعت پیری، تحلیل استخوان و ماهیچه مورد بررسی قرار گیرد. تحقیقات فضایی راه را برای پیشرفت در زمینه تحقیقات ژنتیك و به دنبال آن ساخت داروهایی برای درمان انواع بیماری‌های خاص باز می‌كنند.
منبع: Scientific American
حال این سؤال پیش می‌آید كه از مطالعات این تراشه‌های بافتی در فضا چه اطلاعاتی می‌توانیم به دست آوریم كه روی زمین قابل اجرا نبوده و مزایای حاصل از آن چیست؟
در پاسخ به این سؤال باید گفت تحقیق در فضا باعث كشف رازهای وجود بیماری و پیری در روی زمین می‌شود. پاسخ به این سؤال نه‌تنها به افزایش توانایی ما برای زندگی در مریخ و سفر به فضا كمك می‌كند، بلكه درك ما را برای زندگی بهتر در كره خاكی خودمان نیز افزایش می‌دهد.
فضانوردان معمولا وقتی به زمین بر‌می‌گردند دچار تحلیل استخوان، ماهیچه و ضعف سیستم ایمنی می‌شوند. كشف این راز به ما در دستیابی به اطلاعات بیشتری در مورد بیماری و پیری با استفاده از ریزگرانش كمك می‌كند. در ایستگاه فضایی بین‌المللی تاثیرات حاصل از جاذبه زمین اندك است و تراشه‌های بافتی در فضا به واسطه جاذبه كم و تابش بالا زمینه را برای شروع تحقیقاتی فراهم می‌كنند كه اجرای آن روی زمین برای فضانوردان غیرممكن است. محیط پیرامون ما و ژن‌های فردی به صورت یك تركیب 50 درصدی نقش مهمی در تعیین سلامت فرد و همچنین بروز بیماری‌های خاص - از سرطان گرفته تا آلزایمر - ایفا می‌كند. این آزمایش‌های فضایی مراحل اولیه خود را می‌گذرانند و این امید وجود دارد كه در سال‌های آتی موضوعاتی مانند تاثیر ریزگرانش بر تضعیف سیستم ایمنی فضانوردان و رابطه آن با افزایش سرعت پیری، تحلیل استخوان و ماهیچه مورد بررسی قرار گیرد. تحقیقات فضایی راه را برای پیشرفت در زمینه تحقیقات ژنتیك و به دنبال آن ساخت داروهایی برای درمان انواع بیماری‌های خاص باز می‌كنند.
منبع: Scientific American
