زن مجروح به بیمارستان منتقل شد و بعد از بهبود نسبی حالش در تشریح ماجرا گفت: «در خانه برادرم مهمان بودم. به اصرار برادرم شب را در آنجا ماندم. حوالی صبح یکدفعه با احساس سوزش شدید در صورتم بیدار شدم و بعد فردی را دیدم که روی من اسید می‌پاشید؛ صورتش را ندیدم. او بعد از اسیدپاشی بدون توجه به فریادهای من از اتاق بیرون رفت. بعد از این‌که من را به بیمارستان آوردند باخبر شدم همسر برادرم روی من اسید ریخته بود.»
این در حالی بود که عروس خانواده به نام ملیکا، اتهامش را انکار کرد و گفت: من هیچ نقشی در این اسیدپاشی نداشتم و خواهرشوهرم دروغ می‌گوید ما با هم اختلافاتی داشتیم و من از این‌که او مورد توجه شوهرم قرار می‌گیرد، ناراحت بودم اما آسیبی به او وارد نکردم.
با توجه به شکایت قربانی و مدارک موجود در پرونده، کیفرخواست علیه متهم صادر و پرونده برای رسیدگی به دادگاه ارسال شد. متهم در شعبه 2 دادگاه کیفری استان تهران پای میز محاکمه ایستاد. در ابتدای جلسه رسیدگی، شاکی در جایگاه قرار گرفت و بار دیگر شکایتش را مطرح کرد و گفت: من و برادرم رابطه خوبی داشتیم و ملیکا به ما حسادت می‌کرد. او با این کار قصد انتقام داشت. حالا صورتم به شدت آسیب‌دیده و موهایم در حال ریختن است. برای متهم درخواست قصاص دارم. برادرم لباس‌هایی که روز حادثه بر تن متهم بوده و با اسید سوخته را در کمد پیدا کرده ‌است.
وقتی نوبت به متهم رسید، او اتهام را رد کرد و گفت: همه این حرف‌ها دروغ است و من عامل اسیدپاشی نبودم. از حرف‌هایی که او می‌زند خبر ندارم و کاری نکردم. از روز حادثه به بعد که بازداشت شدم شوهرم و خانواده‌اش اجازه نمی‌دهند فرزندم را ببینم. بی‌گناهم و بی‌دلیل در زندان هستم. پس از دفاعیات عروس اسیدپاش، قضات وارد شور شده و با توجه به نظر پزشکی قانونی که اعلام کرده بود در قصاص رعایت تساوی امکان‌پذیر نیست عروس جوان را به پرداخت دیه و 10سال زندان محکوم کرد.
متهم در ادامه درخواست قسطی شدن دیه را داد که این درخواست مورد موافقت دادگاه قرار گرفت. 
در ادامه صندوق تامین دیه خسارات بدنی به این رای ایراد گرفت و ملیکا دوباره در شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران پای میز محاکمه قرار گرفت. در ابتدای این جلسه نماینده صندوق تامین دیه خسارات بدنی گفت: «مبلغ دیه باید براساس آسیب کلی به قربانی محاسبه شود اما قضات اعلام کردند پرداخت دیه باید براساس هر عضو آسیب‌دیده و به تفکیک پرداخت شود. به همین دلیل درخواست رفع ایراد و محاسبه دوباره مبلغ دیه را دارم.» سپس متهم در جایگاه قرار گرفت و با انکار دوباره اسیدپاشی گفت: «دیگر تحمل حبس را ندارم. یکی از پاهایم فلج شده و نمی‌توانم زانویم را حرکت دهم. همسرم در این مدت مرا طلاق داد و با زن دیگری ازدواج کرد و اجازه نداد فرزندمان را ببینم. بنابه شرایطی که دارم به افسردگی مبتلا شده‌ام و توان پرداخت دیه را ندارم.»
در پایان قضات وارد شور شده تا درباره ایراد مطرح شده تصمیم‌گیری کنند.