پرسه‌ای در فهرست محبوب‌ترین کتاب‌های هاروکی موراکامی
پس از خواندن نسوزان!
خواندن آثار یک نویسنده یک موضوع است، کنجکاوی درباره این که او چه می‌خواند موضوعی دیگر. این رویه درباره هنرمندان دیگر هم برای هر مخاطبی جالب توجه است. به عنوان مثال اینکه بدانیم موسیقیدانان بزرگ یا خواننده‌های مشهور در خلوت خود چه موسیقی‌ای گوش می‌دهند، یا فهرست فیلم‌های مورد علاقه فیلمسازان مطرح شامل چه آثاری است. درباره نویسندگان هم این کنجکاوی به نوعی صدق می‌کند. هاروکی موراکامی از جمله نویسندگان مطرح کنونی جهان است که اتفاقا آثارش در ایران هم با اقبال بالایی از سوی اهالی کتاب روبه‌رو شده است. یکی از بهترین راه‌ها برای پیدا کردن کتاب مناسب برای اضافه کردن به فهرست مطالعه‌تان این است که بدانید چه کتاب‌هایی ذهن تأثیرگذارترین و موفق‌ترین افراد در دنیا را مجذوب خود کرده است؛ یکی از این افراد بزرگ و موفق، هاروکی موراکامی است. او به‌عنوان یکی از بزرگ‌ترین و محبوب‌ترین نویسندگان جهان شناخته می‌شود و به خاطر تفسیر منحصربه‌فردش از رئالیسم جادویی، علاقه میلیون‌ها خواننده در سراسر جهان را به خود جذب کرده است. اما جالب این که در طول همه این سال‌های موفقیت او در نوشتن همچنان فهرست برترین کتاب‌ها در نظرش ثابت است. هنوز او معتقد است که چهار کتاب همچنان او را تحت تاثیر قرار می‌دهد و می‌تواند لذت ادبیات را به او بچشاند.
کتاب «خداحافظی طولانی» اثر یکی از برترین نویسندگان رمان جنایی و پلیسی ریموند چندلر است که اولین بار سال ۱۹۵۳ منتشر شد و فتح‌ا... جعفری جوزانی آن را به فارسی ترجمه کرده است. این کتاب، ششمین رمان از هفت رمان معمایی ریموند چندلر بوده که خودش در نامه‌ای به یکی از دوستانش آن را به‌عنوان «بهترین کتابش» یاد کرده است. هاروکی موراکامی درباره این اثر می‌گوید: «من آنچه را دوست دارم بخوانم ترجمه می‌کنم. من تمام رمان‌های ریموند چندلر را ترجمه کرده‌ام. سبک او را خیلی دوست دارم و کتاب خداحافظی طولانی را پنج شش بار خوانده‌ام.» داستان کتاب خداحافظی طولانی در لس‌آنجلس و بین سال‌های ۱۹۴۹ و ۱۹۵۲ اتفاق می‌افتد. داستان از دیدگاه اول‌شخص توسط شخصیت اصلی داستان، فیلیپ مارلو روایت می‌شود.
گتسبی بزرگ
کتاب «گتسبی بزرگ» اثر اسکات فیتزجرالد است که اولین بار سال ۱۹۲۵ منتشر شد. این کتاب که پس از انتشار فروش چندانی نداشت، اکنون به‌عنوان یک داستان کلاسیک آمریکایی در نظر گرفته شده و اغلب رمان بزرگ آمریکایی نامیده می‌شود و یکی از کتاب‌های محبوب هاروکی موراکامی است. فیتزجرالد شخصیت‌های گتسبی بزرگ را نمادی از این روندهای اجتماعی و دهه ۱۹۲۰ را به‌عنوان عصر ارزش‌های اجتماعی و اخلاقی روبه‌زوال نشان می‌دهد. او در این اثر از چندین ابزار ادبی مانند تصویرسازی استفاده می‌کند تا هر شخصیت را معرفی و شخصیت منحصربه‌فردی خلق کند که در ذهن خواننده باقی بماند.
قصر
کتاب «قصر» اثر فرانتس کافکا است که نوشتن آن را سال ۱۹۲۲ آغاز کرد و پس از مرگش در سال ۱۹۲۶ منتشر شد. این کتاب در رده مهم‌ترین و معمایی‌ترین رمان‌های فلسفی قرن بیستم قرار می‌گیرد. کتاب «قلعه» که ویژگی‌های ادبی مدرنیسم دارد، تا حد زیادی اثری استعاری و حتی اسطوره‌ای به شمار می‌رود. این رمان به بررسی بسیاری از موضوعات از جمله بیگانگی، سرخوردگی و ماهیت پوچ اقتدار بروکراتیک می‌پردازد که کافکا قبلا بررسی کرده بود. موراکامی درباره این اثر می‌گوید: «این یک کتاب بزرگ و باورنکردنی بود و شوک بزرگی به من وارد کرد. دنیایی که کافکا در این کتاب توصیف کرده، در عین حال هم واقعی و هم بسیار غیرواقعی بود که به نظر می‌رسید قلب و روح من دوتکه شده است.»
برادران کارامازوف
«برادران کارامازوف» آخرین رمان داستایفسکی است که اولین بار سال ۱۸۷۹ منتشر شد. داستان این کتاب در قرن نوزدهم در روسیه می‌گذرد و داستایفسکی آن را با تکنیک‌های ادبی مختلفی نوشته و بر مضامین الهیاتی و فلسفی دلخواهش مانند منشأ شر، ماهیت آزادی و میل به ایمان، متمرکز است. برادران کارامازوف در طول سال‌ها به دلایل مختلف تأثیر عمیقی بر بسیاری از دانشمندان و شخصیت‌های بزرگی مانند آلبرت اینشتین، لودویگ ویتگنشتاین و همچنین نویسندگانی مانند ویرجینیا وولف، کورت وونگات داشته است. موراکامی درباره این اثر می‌گوید: «بیشتر نویسندگان با افزایش سن ضعیف و ضعیف‌تر می‌شوند اما داستایفسکی این کار را نکرد و مدام بزرگ و بزرگ‌تر می‌شد. او برادران کارامازوف را در اواخر 50 سالگی نوشت. این یک رمان عالی است.»
