چالش «خودزشت پنداری» امروزه گریبانگیر بسیاری از افراد جامعه ما شده است. زن و مرد و پیر و جوان هم ندارد‌. گرچه روزگاری جراحی‌ زیبایی بیشتر میان زنان و دختران جوان رواج داشت اما حالا کم و بیش با مردان جوان و حتی میانسال مواجهیم که مشتری جراحی زیبایی هستند. بینی‌های چسب‌خورده و صورت‌های بوتاکس شده نه فقط میان زنان و دختران که در میان مردان و پسران هم خودنمایی می‌کند. بخش مهمی از این ماجرا به عزت نفس، تربیت خانوادگی و اعتماد به نفسی باز می‌گردد که خانواده به فرزندان خود می‌دهد یا تربیت نادرست است که موجب می‌شود اعتماد به نفس فرد دچار چالش شود. اما نمی‌توان اثر نگاه جامعه به مساله زیبایی و استانداردهای القا‌شده از سوی رسانه‌ها و به ویژه شبکه‌های اجتماعی را هم در این میان نادیده گرفت. 
در واقع زنان و مردان جامعه ما خیلی وقت‌ها تحت‌تاثیر کوران القائات رسانه‌ای احساس می‌کنند چهره و اندام‌شان با استانداردهای زیبایی فاصله زیادی دارد و در اثر تکرار و تلقین‌های رسانه‌ای و تغییر ذائقه اجتماعی و مواجهه با دیگران، ‌آنچنان دچار فشارهای روحی و روانی می‌شوند که راهی جز مراجعه به مراکز زیبایی و انجام عمل‌های زیبایی برای‌شان باقی نمی‌ماند! 
اصلاح این روند و وضع موضوعی است که بخشی از آن از داخل خانه و خانواده عبور می‌کند و بخش دیگر هم در اصلاح نگاه جامعه و نظارت بر تبلیغات کلینیک‌های زیبایی است. در واقع به نظر می‌رسد از جایی باید جلوی صنعت زیبایی گرفته شود. صنعتی که با فشار روانی به افراد و القای احساس خودزشت پنداری می‌کوشد از طریق لوازم آرایشی،‌ عمل‌های زیبایی و هزار و یک ترفند دیگر،‌ چهره و رفتار افراد را عوض کند و در نهایت سود کلان این تغییر ذائقه و نگاه جامعه است که به جیب صاحبان این صنعت می‌رود.