گفت‌وگو با پیمان رجبی درباره ورزش در دوره کرونا
بهانه نیا‌ر؛ ورزش کن
بهار باشد و تعطیلات رخوت‌آور نوروز تمام شده باشد و کرونا دوباره اوج گرفته باشد و وضعیت قرمز شده باشد و یکی پیدا شود به تو بگوید نرمش کن و ورزش را رها مکن، تحرک داشته باش و از این جنس حرف‌ها، بیشتر ما احتمالا نگاهی به اصطلاح عاقل اندر سفیه به او می‌کنیم که «برو رد کارت بابا، تو هم دلت خوشه... توی این شرایط کی حال نرمش و ورزش داره...با این اوضاع کرونا که باشگاه‌ها تعطیله و استخرها و پارک‌ها هم که نباید به وسایل ورزشی دست زد...» از همه مهم‌تر بهار آن‌قدر خواب‌آور است که انگار قرص خواب حل کردن در هوایی که تنفس می‌کنیم و خلاصه از این دست حرف‌ها.
پیمان رجبی که بیشتر ایرانی‌ها او را می‌شناسند و صفحه‌اش در دنیای مجازی را احتمالا دنبال می‌کنند و از او یاد می‌گیرند چگونه نرمش و ورزش کنند تا روی فرم بمانند، بر این باور است آدم‌هایی که دنبال بهانه برای ورزش نکردن هستند، هر زمانی و در هر شرایطی بهانه‌ای پیدا می‌کنند و وای از این بهانه‌ها که تمامی ندارد و اتفاقا برای این‌جور آدم‌ها همیشه هم بهانه‌های به‌روزی در دسترس است که اتفاقا می‌تواند قانع کننده هم باشد. اما کسی که اهل ورزش است را هیچ عاملی نمی‌تواند متوقف کند. ورزش، بخشی از زندگی روزمره اوست و سبک زندگی‌اش وقتی هویت پیدا می‌کند که ورزش‌های روزانه خود را انجام دهد.
در دوره کرونا یکجانشینی و کم‌تحرکی از دوره قبل کرونا بیشتر شده. این را آمار رسمی نشان می‌دهد. مسوولان و کارشناسان سلامت نگران هستند در دوره پساکرونا، دنیا بیش از قبل با پدیده چاقی و بیماری‌های جسمی و روانی مواجه شود. استرس و اضطراب پدیده‌ای است که زنگ خطر آن به صدا درآمده و همه می‌دانند ورزش حتی سبک و خانگی‌اش باعث ترشح هورمون‌هایی در بدن می‌شود که موجب سرحالی شده و نمی‌گذارد هورمون‌های استرس همه بدن را آلوده و آدم‌ها را خموده و دلمرده کند.
سال‌هاست ششم آوریل به‌نام روز جهانی ورزش برای توسعه و صلح نامگذاری شده است. تا قبل از کرونا در این روز در سراسر دنیا مراسمی برگزار می‌شد تا مردم جهان نشان دهند ورزش یکی از عواملی است که باعث اتحاد مردم جهان می‌شود و ورزش‌های المپیک یکی از نمودهای این هبستگی و کنار هم بودن مردم است با هر نژاد و رنگ پوست و زبان و ملیتی. حتی در زمان جنگ هم ورزش، ملت‌ها را کنار هم قرار می‌دهد. امسال اما به دلیل کرونا و تعطیل بودن بسیاری از ورزشگاه‌ها این مراسم برگزار نشد اما بهانه‌ای شد تا ما با پیمان رجبی صحبت کنیم و از او بپرسیم در دوره‌ای که کرونا تقریبا همه دنیا و مراسم و رویدادها را به رکود و تعطیلی کشانده، چطور می‌توان با ورزش کرونا را شکست داد و مقابل آن قوی ظاهر شد.
رابطه مثبت‌اندیشی و ورزش
این ورزشکار که مربی بدنسازی و تمرینی بسیاری از ورزشکاران معروف ایران در رشته‌های مختلف است به نکته‌ای جالب اشاره می‌کند و درباره مثبت‌اندیشی و ارتباطش با ورزش می‌گوید: به نظرم آدم‌های مثبت و خوشبین ورزش می‌کنند، چون آنها مدام دنبال راهی می‌گردند که حال خوب و مثبت خود را افزایش دهند و ورزش یکی از همین راه‌هاست. آنها از طریق ورزش این حال خوب را با دیگران هم به اشتراک می‌گذارند. سال‌ها تجربه کار با ورزشکاران و مربیان ورزشی به من ثابت کرده آدم مثبت، چرخه‌ای ایجاد می‌کند که انرژی خوبش به همه سرایت کند. وقتی مربی مثبت و خوش‌نیت و خوشبین است این انرژی به کسانی که با آنها کار می‌کند هم منتقل می‌شود و آنها وارد چرخه‌ای می‌شوند که دیگر نمی‌توانند منفی باشند یا منفی رفتار کنند. مثبت بودن، یک چرخه و حلقه ایجاد می‌کند که همه آدم‌های خوش‌دل را که روحیه بالایی دارند به هم متصل می‌کند. بنابراین از دیدگاه من ورزش باعث مثبت شدن نمی‌شود بلکه آدم‌های مثبت هستند که ورزش می‌کنند و نیرو و حس و حال خوب را اطراف خود به جریان می‌اندازند و هر کسی که ذره‌ای صاحب بار مثبت باشد وارد این جریان می‌شود و آن را قوی می‌کند.
ورزش در خانه
رجبی می‌گوید: گروهی هستند که ورزشکار حرفه‌ای هستند و برای رقابت‌های داخلی و خارجی بدن خود را آماده نگه می‌دارند. این گروه کاملا با افرادی که ورزش می‌کنند تا سوخت و ساز بدنشان را میزان نگه‌دارند و متابولیسم بدن را کنترل کنند و خوش‌استایل و خوش فرم باشند، فرق دارند.گروه اول ورزش‌ها و نرمش‌های سنگین و حرفه‌ای انجام می‌دهند که به لوازم و فضای خاص هم نیاز دارد. اما عموم مردم برای ورزش کردن نیاز به ابزار خاص و مکان ویژه ندارند و می‌توانند حتی در دوره کرونا در داخل خانه، روی بالکن، توی حیاط هم ورزش‌های روزانه خود را انجام دهند. چند تا کش، یک میز کوچک و طناب کافی است تا فرد 45دقیقه در روز نرمش کند و بدن خود را روی فرم نگه‌دارد. حتی اگر یک یا دو پله در خانه باشد، فرد علاقه‌مند به ورزش می‌تواند از آنها استفاده و ورزش کند. متابولیسم بدن زن و مرد فرق دارد و در ورزش‌های حرفه‌ای، نرمش‌ها و گرم کردن بدن برای این دو گروه متفاوت است. اما در ورزش‌های خانگی چندان تفاوت ندارد. چند نرمش کششی، طناب زدن یا از پله بالا و پایین رفتن برای زن و مرد فرقی ندارد. فقط بهتر است افراد حواسشان به ضربان قلب‌شان باشد.
اعتماد به نفس و رعایت پروتکل‌ها
ورزش در دوره کرونا که مردم ترجیحا باید بیشتر در خانه بمانند، به سوخت ساز و سلامت آنها و همچنین به کنترل اضطراب کمک می‌کند و به گفته کارشناسان سلامت، وقتی استرس کنترل شود حتما سطح ایمنی بدن هم بالاتر می‌رود.کلا وقتی روحیه آدم‌ها بالا باشد، ایمنی هم افزایش پیدا می‌کند. به نظرم روحیه، ارتباط مستقیمی به سرحالی و اعتماد به نفس دارد و مسلما کسی که روحیه بالایی دارد و مثبت فکر می‌کند برای همه لحظات زندگی‌اش زحمت کشیده و از جایی که ایستاده راضی است و تا جایی که از دستش برمی‌آید نمی‌گذارد زندگی‌اش الکی از بین برود و تلف شود. پس ماسک می‌زند و پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کند، چون نمی‌خواهد ویروسی که نه دیده می‌شود و نه بویی دارد و نه هشدار خاصی می‌دهد که مراقب باش من دارم می‌آیم، زندگی را از او بگیرد و به دام مرگ بکشاندش. آدم مثبت‌اندیش برای زندگی و عمر خود احترام قائل است، قدر آن را می‌داند و با مرگ و نیستی رابطه‌ای ندارد، پس تا جایی که در حیطه خودش است رعایت همه امورات زندگی و زنده بودن را می‌کند.
بچه‌ها از والدین پیروی می‌کنند
به نظرم ورزش کردن زمان و مکان خاصی ندارد. هر زمان که ورزش کنی، خوب است. برخی حدودساعت 6بعداز ظهر را زمان خوبی برای ورزش می‌دانند. دو وعده غذا خورده شده، بدن استراحت و کارش را کرده و با ورزش در این بازه زمانی به سوخت و ساز مناسبی می‌رسد. برخی صبح‌ها قبل از صبحانه ورزش می‌کنند که برای چربی‌سوزی خوب است و برخی بعد از صبحانه 40 تا 45 دقیقه ورزش می‌کنند. بعد از چند روزی ورزش کردن فرد دستش می‌آید که چه زمانی برای بدنش بهتر است ورزش کند. درباره ورزش بچه‌ها هم به‌صراحت می‌گویم کاملا مرتبط است با روحیه پدر و مادر و این که آنها چقدر اهل ورزش و نرمش هستند. اگر باشند که حتما بچه‌های پرتحرکی دارند و اگر نباشند بچه‌هایشان هم ورزش در برنامه روزانه‌شان نخواهد بود. توصیه می‌کنم سلامت بچه‌ها را در اولویت بگذاریم و آنها را وادار به تحرک و بازی کنیم. زیاد هم سخت نیست؛ یک طناب به آنها بدهید و تشویقشان کنید در حیاط خانه روزی یک یا چند بار طناب بزنند.
پیمان رجبی که بیشتر ایرانی‌ها او را می‌شناسند و صفحه‌اش در دنیای مجازی را احتمالا دنبال می‌کنند و از او یاد می‌گیرند چگونه نرمش و ورزش کنند تا روی فرم بمانند، بر این باور است آدم‌هایی که دنبال بهانه برای ورزش نکردن هستند، هر زمانی و در هر شرایطی بهانه‌ای پیدا می‌کنند و وای از این بهانه‌ها که تمامی ندارد و اتفاقا برای این‌جور آدم‌ها همیشه هم بهانه‌های به‌روزی در دسترس است که اتفاقا می‌تواند قانع کننده هم باشد. اما کسی که اهل ورزش است را هیچ عاملی نمی‌تواند متوقف کند. ورزش، بخشی از زندگی روزمره اوست و سبک زندگی‌اش وقتی هویت پیدا می‌کند که ورزش‌های روزانه خود را انجام دهد.
در دوره کرونا یکجانشینی و کم‌تحرکی از دوره قبل کرونا بیشتر شده. این را آمار رسمی نشان می‌دهد. مسوولان و کارشناسان سلامت نگران هستند در دوره پساکرونا، دنیا بیش از قبل با پدیده چاقی و بیماری‌های جسمی و روانی مواجه شود. استرس و اضطراب پدیده‌ای است که زنگ خطر آن به صدا درآمده و همه می‌دانند ورزش حتی سبک و خانگی‌اش باعث ترشح هورمون‌هایی در بدن می‌شود که موجب سرحالی شده و نمی‌گذارد هورمون‌های استرس همه بدن را آلوده و آدم‌ها را خموده و دلمرده کند.
سال‌هاست ششم آوریل به‌نام روز جهانی ورزش برای توسعه و صلح نامگذاری شده است. تا قبل از کرونا در این روز در سراسر دنیا مراسمی برگزار می‌شد تا مردم جهان نشان دهند ورزش یکی از عواملی است که باعث اتحاد مردم جهان می‌شود و ورزش‌های المپیک یکی از نمودهای این هبستگی و کنار هم بودن مردم است با هر نژاد و رنگ پوست و زبان و ملیتی. حتی در زمان جنگ هم ورزش، ملت‌ها را کنار هم قرار می‌دهد. امسال اما به دلیل کرونا و تعطیل بودن بسیاری از ورزشگاه‌ها این مراسم برگزار نشد اما بهانه‌ای شد تا ما با پیمان رجبی صحبت کنیم و از او بپرسیم در دوره‌ای که کرونا تقریبا همه دنیا و مراسم و رویدادها را به رکود و تعطیلی کشانده، چطور می‌توان با ورزش کرونا را شکست داد و مقابل آن قوی ظاهر شد.
رابطه مثبت‌اندیشی و ورزش
این ورزشکار که مربی بدنسازی و تمرینی بسیاری از ورزشکاران معروف ایران در رشته‌های مختلف است به نکته‌ای جالب اشاره می‌کند و درباره مثبت‌اندیشی و ارتباطش با ورزش می‌گوید: به نظرم آدم‌های مثبت و خوشبین ورزش می‌کنند، چون آنها مدام دنبال راهی می‌گردند که حال خوب و مثبت خود را افزایش دهند و ورزش یکی از همین راه‌هاست. آنها از طریق ورزش این حال خوب را با دیگران هم به اشتراک می‌گذارند. سال‌ها تجربه کار با ورزشکاران و مربیان ورزشی به من ثابت کرده آدم مثبت، چرخه‌ای ایجاد می‌کند که انرژی خوبش به همه سرایت کند. وقتی مربی مثبت و خوش‌نیت و خوشبین است این انرژی به کسانی که با آنها کار می‌کند هم منتقل می‌شود و آنها وارد چرخه‌ای می‌شوند که دیگر نمی‌توانند منفی باشند یا منفی رفتار کنند. مثبت بودن، یک چرخه و حلقه ایجاد می‌کند که همه آدم‌های خوش‌دل را که روحیه بالایی دارند به هم متصل می‌کند. بنابراین از دیدگاه من ورزش باعث مثبت شدن نمی‌شود بلکه آدم‌های مثبت هستند که ورزش می‌کنند و نیرو و حس و حال خوب را اطراف خود به جریان می‌اندازند و هر کسی که ذره‌ای صاحب بار مثبت باشد وارد این جریان می‌شود و آن را قوی می‌کند.
ورزش در خانه
رجبی می‌گوید: گروهی هستند که ورزشکار حرفه‌ای هستند و برای رقابت‌های داخلی و خارجی بدن خود را آماده نگه می‌دارند. این گروه کاملا با افرادی که ورزش می‌کنند تا سوخت و ساز بدنشان را میزان نگه‌دارند و متابولیسم بدن را کنترل کنند و خوش‌استایل و خوش فرم باشند، فرق دارند.گروه اول ورزش‌ها و نرمش‌های سنگین و حرفه‌ای انجام می‌دهند که به لوازم و فضای خاص هم نیاز دارد. اما عموم مردم برای ورزش کردن نیاز به ابزار خاص و مکان ویژه ندارند و می‌توانند حتی در دوره کرونا در داخل خانه، روی بالکن، توی حیاط هم ورزش‌های روزانه خود را انجام دهند. چند تا کش، یک میز کوچک و طناب کافی است تا فرد 45دقیقه در روز نرمش کند و بدن خود را روی فرم نگه‌دارد. حتی اگر یک یا دو پله در خانه باشد، فرد علاقه‌مند به ورزش می‌تواند از آنها استفاده و ورزش کند. متابولیسم بدن زن و مرد فرق دارد و در ورزش‌های حرفه‌ای، نرمش‌ها و گرم کردن بدن برای این دو گروه متفاوت است. اما در ورزش‌های خانگی چندان تفاوت ندارد. چند نرمش کششی، طناب زدن یا از پله بالا و پایین رفتن برای زن و مرد فرقی ندارد. فقط بهتر است افراد حواسشان به ضربان قلب‌شان باشد.
اعتماد به نفس و رعایت پروتکل‌ها
ورزش در دوره کرونا که مردم ترجیحا باید بیشتر در خانه بمانند، به سوخت ساز و سلامت آنها و همچنین به کنترل اضطراب کمک می‌کند و به گفته کارشناسان سلامت، وقتی استرس کنترل شود حتما سطح ایمنی بدن هم بالاتر می‌رود.کلا وقتی روحیه آدم‌ها بالا باشد، ایمنی هم افزایش پیدا می‌کند. به نظرم روحیه، ارتباط مستقیمی به سرحالی و اعتماد به نفس دارد و مسلما کسی که روحیه بالایی دارد و مثبت فکر می‌کند برای همه لحظات زندگی‌اش زحمت کشیده و از جایی که ایستاده راضی است و تا جایی که از دستش برمی‌آید نمی‌گذارد زندگی‌اش الکی از بین برود و تلف شود. پس ماسک می‌زند و پروتکل‌های بهداشتی را رعایت می‌کند، چون نمی‌خواهد ویروسی که نه دیده می‌شود و نه بویی دارد و نه هشدار خاصی می‌دهد که مراقب باش من دارم می‌آیم، زندگی را از او بگیرد و به دام مرگ بکشاندش. آدم مثبت‌اندیش برای زندگی و عمر خود احترام قائل است، قدر آن را می‌داند و با مرگ و نیستی رابطه‌ای ندارد، پس تا جایی که در حیطه خودش است رعایت همه امورات زندگی و زنده بودن را می‌کند.
بچه‌ها از والدین پیروی می‌کنند
به نظرم ورزش کردن زمان و مکان خاصی ندارد. هر زمان که ورزش کنی، خوب است. برخی حدودساعت 6بعداز ظهر را زمان خوبی برای ورزش می‌دانند. دو وعده غذا خورده شده، بدن استراحت و کارش را کرده و با ورزش در این بازه زمانی به سوخت و ساز مناسبی می‌رسد. برخی صبح‌ها قبل از صبحانه ورزش می‌کنند که برای چربی‌سوزی خوب است و برخی بعد از صبحانه 40 تا 45 دقیقه ورزش می‌کنند. بعد از چند روزی ورزش کردن فرد دستش می‌آید که چه زمانی برای بدنش بهتر است ورزش کند. درباره ورزش بچه‌ها هم به‌صراحت می‌گویم کاملا مرتبط است با روحیه پدر و مادر و این که آنها چقدر اهل ورزش و نرمش هستند. اگر باشند که حتما بچه‌های پرتحرکی دارند و اگر نباشند بچه‌هایشان هم ورزش در برنامه روزانه‌شان نخواهد بود. توصیه می‌کنم سلامت بچه‌ها را در اولویت بگذاریم و آنها را وادار به تحرک و بازی کنیم. زیاد هم سخت نیست؛ یک طناب به آنها بدهید و تشویقشان کنید در حیاط خانه روزی یک یا چند بار طناب بزنند.
