شاه حسینی، رئیس سابق کمیته انظباطی:
«نقد» باعث پیشرفت می‌شود
عبدالرحمن شاه حسینی رئیس سابق کمیته انظباطی که ماه‌هاست درباره فوتبال سکوت کرده و هیچ نمی‌گوید، حالا سکوتش را می‌شکند و به تحلیل تصمیمات فدراسیون در ماجرای داوری می‌پردازد و البته می‌گوید این نوع تصمیمات کمکی به فوتبال نمی‌کند...
آقای شاه حسینی فدراسیون در هفته اول چند فوتبالی را محروم کرد. تحلیل‌ها متفاوت است. داوران استقبال کرده‌اند ولی باشگاه‌ها نه.
من نظر شخصی‌ام را بگویم. کسی که بر مسند دادگاه نشسته، چه در قضاوت دادگستری و چه در مقام قضاوت فوتبال، باید تخصصی عمل کند و به حاشیه‌ها توجهی نداشته باشد. هر عملی که از صدر تا ذیل فوتبال انجام شود و مطابق مقررات تخلف محسوب شود، با در نظر گرفتن کلیه اصول حقوقی و سابقه شخص، باید با آن برخورد شود. این یک قاعده کلی است ولی اینکه مثل موم قانون را در دست‌مان بگیریم و حالا هر وقت دوست داشتیم اجرایش کنیم، خلاف اصول عدالت است. من بیشتر این موضوع را الان می‌بینم. می‌بینم که مقطعی با مقررات در زمان‌ها و مکان‌های مختلف بر اشخاصی اعمال می‌شود. این ضررش بیشتر از منفعت است. با هر انگیزه‌ای که باشد. گاهی می‌بینم تخلفی در فوتبال می شود و بعد از سه ماه رای می‌دهند. خب این چه اثری دارد؟ بعضی وقت‌ها هم می‌بینم مثل برق و باد در بعضی قضایا رای می‌دهند. این شائبه ایجاد می‌کند.
شما رفتار جدید فدراسیون را در قبال اعتراضات می‌پسندید؟
من به هیچ وجه این سبک را قبول ندارم. به عنوان یک تحصیلکرده قضاوت و 32سال تجربه قضاوت در دادگستری، می‌گویم این شکل از رفتار درست نیست. یعنی نباید کاری کنیم که زبان نقد و انتقاد بسته شود. اگر جلوی نقد را بگیریم که باعث بروز و ظهور فساد می‌شود.
البته گاهی از حالت نقد هم خارج می‌شود.
بله. این هم یک نکته است. کسی که نقد می‌کند باید مراقب باشد مرز بین نقد و افترا، توهین و بی‌احترامی را تشخیص بدهد. به نظر من این روش که فدراسیون فوتبال در پیش گرفته کلا زبان نقد را می‌بندد. این کار درست و اصولی نیست و اتفاقا ضربه می‌زند. مگر می‌شود کسی اصلا درباره مسائل داوری هیچ نگوید؟ مربی و بازیکن هم تحت فشار است. چکار کند؟ نقد خودش باعث پیشرفت می‌شود.
عده‌ای می‌گویند چنین روش‌هایی اصلا جواب نمی‌دهد و اتفاقا نتیجه عکس دارد.
من کلا این روش را قبول ندارم. باید هر تصمیمی گرفته می‌شود، به درستی اطلاع‌رسانی شود و انطباق نوع تخلفات را با مواد قانونی بگویند. مثلا بگویند این عملی که انجام شده یا این حرفی که زده شده، نقض کجای قانون است. اینکه کلی بگویند چون انتقاد شده بازیکن و مربی محروم هستند، درست نیست. انتقاد ذاتا محرومیت ندارد. در کجای دنیا مربیان و داوران را به خاطر نقد داوری محروم می‌کنند؟ اینکه بگویند نه غیر از ایران هیچ کجا به داوری اعتراض نمی‌کنند درست نیست. همه جای دنیا اعتراض می‌شود.
پس شما درنهایت می‌گویید باید انتقاد شود ولی بسته به نوع اظهارات، بررسی صورت گیرد و هرکسی اعتراض کرد، محرومش نکنند.
ببینید نظر شخصی ایرادی ندارد و نباید زبان فوتبالی‌ها را ببندیم. من 10سال قبل گفتم الان هم می‌گویم این رفتارها باعث فساد می‌شود. بنده اعتقاد دارم مشکل فوتبال ما مشکل مدیریتی کلان و حلقه اول است. هر زمان آنجا حل شود، مجموعه پایینی هم مشکلاتش حل می‌شود. الان خیلی از کاربلدها در خانه هستند و کسانی که کار بلد نیستند در فوتبال پست گرفته‌اند. به همین دلیل می‌بینیم که چقدر سلیقه‌ای عمل می‌شود. در همین اجرای قانون، وقتی به درستی برای تمام متخلفان اجرا شود، اثر بازدارندگی دارد ولی تا وقتی که طایفه‌ای و سلیقه‌ای اجرا شود، اثر مخرب خواهد داشت.
من نظر شخصی‌ام را بگویم. کسی که بر مسند دادگاه نشسته، چه در قضاوت دادگستری و چه در مقام قضاوت فوتبال، باید تخصصی عمل کند و به حاشیه‌ها توجهی نداشته باشد. هر عملی که از صدر تا ذیل فوتبال انجام شود و مطابق مقررات تخلف محسوب شود، با در نظر گرفتن کلیه اصول حقوقی و سابقه شخص، باید با آن برخورد شود. این یک قاعده کلی است ولی اینکه مثل موم قانون را در دست‌مان بگیریم و حالا هر وقت دوست داشتیم اجرایش کنیم، خلاف اصول عدالت است. من بیشتر این موضوع را الان می‌بینم. می‌بینم که مقطعی با مقررات در زمان‌ها و مکان‌های مختلف بر اشخاصی اعمال می‌شود. این ضررش بیشتر از منفعت است. با هر انگیزه‌ای که باشد. گاهی می‌بینم تخلفی در فوتبال می شود و بعد از سه ماه رای می‌دهند. خب این چه اثری دارد؟ بعضی وقت‌ها هم می‌بینم مثل برق و باد در بعضی قضایا رای می‌دهند. این شائبه ایجاد می‌کند.
شما رفتار جدید فدراسیون را در قبال اعتراضات می‌پسندید؟
من به هیچ وجه این سبک را قبول ندارم. به عنوان یک تحصیلکرده قضاوت و 32سال تجربه قضاوت در دادگستری، می‌گویم این شکل از رفتار درست نیست. یعنی نباید کاری کنیم که زبان نقد و انتقاد بسته شود. اگر جلوی نقد را بگیریم که باعث بروز و ظهور فساد می‌شود.
البته گاهی از حالت نقد هم خارج می‌شود.
بله. این هم یک نکته است. کسی که نقد می‌کند باید مراقب باشد مرز بین نقد و افترا، توهین و بی‌احترامی را تشخیص بدهد. به نظر من این روش که فدراسیون فوتبال در پیش گرفته کلا زبان نقد را می‌بندد. این کار درست و اصولی نیست و اتفاقا ضربه می‌زند. مگر می‌شود کسی اصلا درباره مسائل داوری هیچ نگوید؟ مربی و بازیکن هم تحت فشار است. چکار کند؟ نقد خودش باعث پیشرفت می‌شود.
عده‌ای می‌گویند چنین روش‌هایی اصلا جواب نمی‌دهد و اتفاقا نتیجه عکس دارد.
من کلا این روش را قبول ندارم. باید هر تصمیمی گرفته می‌شود، به درستی اطلاع‌رسانی شود و انطباق نوع تخلفات را با مواد قانونی بگویند. مثلا بگویند این عملی که انجام شده یا این حرفی که زده شده، نقض کجای قانون است. اینکه کلی بگویند چون انتقاد شده بازیکن و مربی محروم هستند، درست نیست. انتقاد ذاتا محرومیت ندارد. در کجای دنیا مربیان و داوران را به خاطر نقد داوری محروم می‌کنند؟ اینکه بگویند نه غیر از ایران هیچ کجا به داوری اعتراض نمی‌کنند درست نیست. همه جای دنیا اعتراض می‌شود.
پس شما درنهایت می‌گویید باید انتقاد شود ولی بسته به نوع اظهارات، بررسی صورت گیرد و هرکسی اعتراض کرد، محرومش نکنند.
ببینید نظر شخصی ایرادی ندارد و نباید زبان فوتبالی‌ها را ببندیم. من 10سال قبل گفتم الان هم می‌گویم این رفتارها باعث فساد می‌شود. بنده اعتقاد دارم مشکل فوتبال ما مشکل مدیریتی کلان و حلقه اول است. هر زمان آنجا حل شود، مجموعه پایینی هم مشکلاتش حل می‌شود. الان خیلی از کاربلدها در خانه هستند و کسانی که کار بلد نیستند در فوتبال پست گرفته‌اند. به همین دلیل می‌بینیم که چقدر سلیقه‌ای عمل می‌شود. در همین اجرای قانون، وقتی به درستی برای تمام متخلفان اجرا شود، اثر بازدارندگی دارد ولی تا وقتی که طایفه‌ای و سلیقه‌ای اجرا شود، اثر مخرب خواهد داشت.
ضمیمه ویژه نامه
تیتر خبرها
