«وردیج» را شهر آدمك‌ها می‌نامند، روستایی با سنگ‌هایی شبیه ارواح كه گرچه بنا برعلم زمین‌شناسی دلیل ایجادش فرسایش بادی است، اما به هر روی تشكیل آدمك‌های سنگینی كه هر كدام یك شكل دارند، از كله و جمجمه انسان گرفته تا سرِ حیوان‌های وحشی، این روستا را كه طبیعت زیبایی هم دارد، به یك منطقه نمونه گردشگری تبدیل كرده است. وردیج اما هنوز ثبت ملی نشده و پیش از آن‌كه پای میراث فرهنگی به آن برسد و ثبت و مراقبت شود، كاسب‌ها پایشان به این منطقه باز شده، آن‌قدر كه از حدود یك سال گذشته، چادرهایشان را پای كوه ارواح سنگی علم كرده‌اند و تا نیمه شب بوی كباب و جگر و سیب‌زمینی ومنقل‌های چای در فضا می‌پیچد. این را خبرنگار ایسنا گفته و اضافه كرده حتی پیشتر از آنها، گروه‌های عكاسی و فیلمبرداری برای تبلیغات مدلینگ خود این نقطه را بهترین مكان می‌دانستند. حالا در كنار همه استفاده‌هایی كه مردم بومی و منطقه و آشنا به این محوطه تاریخی از آن می‌كنند، هستند افرادی كه پایشان برای ساخت حتی اتاقك‌های كوچك چند در چند متری هم باز شده و آثاری از حضورشان در منطقه به چشم می‌آید!
یكی از مُسن‌های وردیج می‌گوید، قدمت برخی خانه‌ها كه خانه پدری خودش هم جزو آنها بوده به ۲۰۰ سال برمی گردد. برخی محلی‌های قدیمی می‌گویند در گذشته، تمام خانه‌های روستا از تكه‌سنگ‌هایی ساخته شده بودند كه از دل كوه كنده شده بود و بافت روستاها بدون استثنا تا كمر سنگی بودند و از كمر به بالا با گِل درست شده بود، باغ‌ها جدا از روستا بودند، اما حالا خانه‌ها شكل شهری گرفته‌اند.شاید كافی بود متولیان شهری و میراثی دست‌كم حدود ده سال قبل به خود می‌جنبیدند تا این منطقه را به‌راحتی به‌عنوان یك منطقه نمونه گردشگری تبدیل كنند.