تلویزیون خانه بسیاری از كارگردان‌های ماست و این‌كه بسیاری از فیلمسازان مطرح از تلویزیون آمده‌اند نه تنها خجالت ندارد بلكه مایه افتخار تلویزیون و این گروه از فیلمسازان است. در جشنواره فجر امسال كم نداریم كارگردانانی برآمده از تلویزیون كه برخی هم نمك‌شناس هستند، ولی برخی غرق در ژست‌های متوهمانه، قدرنشناسی می‌كنند و نمی‌گویند اگر تلویزیون نبود هیچ نبودند.
میان بازیگران هم كم بازیگر مطرح نداریم كه از تلویزیون آمده باشد و خیلی‌هایشان تا بالاترین مدارج سینمایی هم پیش رفته و جوایزی از معتبرترین جشنواره‌های داخلی و خارجی گرفته‌اند.
در سایر صنوف از فیلمبرداری تا صدابرداری و تدوین هم چهره‌های شاخصی داریم كه محصول تلویزیون هستند و خلاصه این‌كه تلویزیون را می‌توان پدر معنوی بسیاری از سینماگران دانست چون اسباب رشد و نمو آنها را فراهم كرده است.
بنابراین می‌توانیم بگوییم تلویزیون نه‌تنها سینما را اشغال كرده، بلكه فضای مجازی هم پر است از محتواهایی كه از برنامه‌های تلویزیونی درآمده است.
تلویزیون خیلی خوب و بسیار مسلط بر كل فضای نمایشی ایران است، ولی به‌هرحال نواقص و مشكلاتی هم وجود دارد كه باید رفع شود.
به‌نظرم دایره خودی‌ها قدری در تلویزیون كم شده است، درحالی‌كه باید تا می‌توانند این دایره را عریض‌تر كنند، بلكه ‌مانند گذشته همه توانمندان بتوانند به تلویزیون بیایند و برایش كار كنند.
این‌كه فكر كنیم همه آنها كه در تلویزیون حضور دارند مدیر و مدبر هستند و جز این نیست، فرض نادرستی است كه باعث خودشیفتگی می‌شود و در نتیجه آن نواقص دیده نمی‌شود. باید كوشید مدیران و متخصصان را در تلویزیون به كار گرفت تا جایگاه رسانه ملی بیش از پیش تقویت شود و نباید فراموش كرد رسانه ملی، پدر معنوی خیلی از رسانه‌های دیگر است.