همه قرآن را دوست دارم، همه کلمه‌هایش نور است و نرم، واژه واژه‌اش مسیر زندگی است. حتی آنهایی که فکر می‌کنیم دیگر کاربردی ندارند و در زمان ما مبتلابه نیستند همان‌ها هم یک وقتی یک جایی قطعا گره گشایی کرده‌اند و خواهند کرد.  یک آیه‌ای که خیلی دوستش دارم و خیلی وقت‌ها به دادم رسیده آیه 63 سوره فرقان است که می فرماید: «و بندگان خدای مهربان آنانند که بر روی زمین با آرامش و فروتنی راه می‌روند و هنگامی که جاهلان با گفتار ناروا آنها را مخاطب قرار می دهند به آنها سلام می‌کنند و با نرمی سخن می گویند.» من نه علم تفسیر دارم و نه صلاحیتش را. به قدر عقل خودم می گویم این آیه خیلی گره از کارم واکرده و خیلی به کارم آمده.
توی فضای مجازی توی یک طرفه آمدن راننده مقابل توی بحث‌های ادبی و خیلی چیزهای دیگر، این را برداشت نکنید که من همیشه حق بوده ام و حق خواسته ام و طرف مقابلم جاهل و نادان بوده است. نه، من کوتاه آمده‌ام، آهسته رفته‌ام، آهسته آمده‌ام و گربه شاخم نزده است به لطف خدای رحمان. وقتی توی زندگی دشمن داری این یعنی این‌که توی یک چیزی موفقی و او که دشمن توست موفقیتت روی مخش است به خاطر همین برایت می زند و حرف و حدیث رایگان می بافد. 
اینجای نوشته‌ام مثل سمینارهای موفقیت شد ببخشید ولی وقتی که به مسیری که انتخاب کرده اید و کاری که می کنید مطمئنید از هیچ‌کس نترسید.
رهبران ارکستر سمفونیک‌ها بی‌اعتنا به همه آنهایی که بلیت خریده و ساعت‌ها در صف نشسته اند و دسته گل برایش آورده اند، پشت می کند و کارش را انجام می‌دهد و مهم نیست پشت سرش چه می‌گویند و چه می‌کنند. نتیجه پایان کار مشخص خواهد شد.