همه چیز را باید با عینك نسبی‌گرایی رصد كرد و نگاه مطلق صفر و یكی نداشت. محصولات تولیدی برای رسانه ملی چه سریال‌ها و چه برنامه‌های گفت‌وگومحور سعی كرده‌اند ارتباط بیشتری با مخاطبان بگیرند. همین كه می‌بینیم بسیار روشن‌تر از گذشته حال و روز زندگی مردم در سریال‌ها نمایش داده می‌شود، معنایی ندارد جز آن كه تلاش‌هایی برای ارتباط‌گیری بیشتر با مخاطب صورت گرفته است.
سریال‌سازان و برنامه‌سازان كم‌و‌بیش و تا جایی كه می‌توانند بر مدار خواسته‌های مردم پیش می‌روند ولی طبیعی است كه نمی‌توانند خیلی تند بروند چون در فضای آرام و توأم با تسلط منطق به جای احساس است كه می‌توان روایتگر واقعیات بود.
طبیعی است كه یکباره نمی‌توان تمام خواسته‌های مردم را در قالب یك سریال نهادینه كرد و به مخاطب ارائه داد، چون دوز تلخی بالا می‌رود ولی اغلب تهیه‌كنندگان كوشیده‌اند در هر سریالی یكی از دغدغه‌ها را، حال به طریقی كه می‌شود از تمركز بر شخصیت تا ایجاد خرده داستان عنوان كنند.
آنچه باید محور قرار گیرد، گفت‌وگو برای حل مسأله است. فی‌المثل سریالی ولوبه طنز به پدیده‌ای مذموم اشاره می‌کند؛ نباید این طور باشد كه به برخی بربخورد و جلوی سریال بایستند، بلكه باید اگر پاسخی به پدیده دارند به صورت مستدل ارائه كنند. اغلب سریال‌سازان و برنامه‌سازان اهل تعامل و گفت‌وگو هستند و می‌شود حتی مخالفان هم با آنها سر یك میز نشسته و حرف بزنند و طرح سوال كنند و پاسخ بشنوند. از دل همین گفت‌وگوها و تعامل‌هاست كه می‌توان به حل مسأله امیدوار بود.