ریاست بی‌دردسر

انتخابات هیات‌رئیسه شورای شهر تهران، چهره‌های قدیمی را روی صندلی‌های اصلی نگه داشت

ریاست بی‌دردسر

وقتی خودت یكه و تنها نامزد شوی و رقیبی نداشته باشی و بی‌دردسر اول شوی، می‌شود حكایت انتخابات هیات‌رئیسه شورای شهر تهران كه دیروز در نهایت آسودگی خیال برای نامزدها گذشت. محسن‌هاشمی تنها رقیب خودش بود برای ریاست، ابراهیم امینی داشت با خودش رقابت می‌كرد كه نایب‌رئیس شود، علی اعطا خودش بود وخودش و سمت سخنگویی و حسن رسولی بود و یك صندلی بی‌مدعی برای خزانه‌داری. چون رقیبی نبود و عرصه این‌چنین خالی بود این چهار نفر به ساده‌ترین شكل ممكن در سمت‌های دلخواه قرار گرفتند و بی‌دردسر رای آوردند. دیروز با این انتخابات، هیات‌رئیسه شورای شهر پنجم تهران دوباره خودش را تكرار كرد و همان چهره‌های سابق، كرسی‌های ریاست، نایب‌رئیسی، سخنگویی، خزانه‌داری و منشی‌گری برای هیات‌رئیسه را تصاحب كردند.

این اتفاق برای شورای یكدست پنجم تهران البته غریب نیست. 21 عضو شورای شهر پایتخت شاید در صحن علنی بر سر موضوعات بزرگ و كوچك به هم بپرند، به یكدیگر طعنه بزنند یا حتی قهر كنند و از هم دلگیر شوند ولی وقتی نوبت به كارهایی همچون انتخاب هیات‌رئیسه یا كار مهم‌تری مثل انتخاب شهردار می‌رسد صدایی واحد دارند. البته دیروز كه محسن‌هاشمی از 21 رای ماخوذه نتوانست هر 21 رای را كسب كند و مشخص شد سه نفر به او رای سفید داده‌اند، آشكار شد كه دست‌كم سه نفر بر سر ریاست او با دیگران همنوا نبوده‌اند. ابراهیم امینی نیز برای نایب‌رئیس شدن فقط 17 رای آورد و زهرا نژادبهرام و بهاره آروین دو منشی هیات‌رئیسه فقط 16 و 14 رای كسب كردند كه نشان می‌داد بر سر بودن و ماندن و تكرار این چهره‌ها توافق كامل میان همه اعضا وجود ندارد. با این حال حساب علی اعطا سخنگوی سخت مصاحبه كن شورای شهر از دیگران جدا بود وقتی با 20 رای قاطعانه سخنگو شد، البته سخنگویی كه برای انتخاب شدن رقیبی مقابل خود نمی‌دید.
با وجود این، اما محسن‌هاشمی دیروز چند جمله‌ای گفت كه به تعبیری می‌شد از دل آن یك راهبرد را استخراج كرد، راهبردی كه انگار خود او طراحش بوده است.‌هاشمی می‌گفت خواستار ماندن در هیات‌رئیسه و تثبیت در‌مدیریت شورا هستم چون معتقدم با ثبات، كارها بهتر پیش می‌رود و جبران اشتباهات گذشته بهتر میسر می‌شود؛ جملاتی كه نشان می‌دهد بی‌رقیب ماندن نامزدها در انتخابات دیروز از آبشخور این تفكر سیراب می‌شده است.
 محسن‌هاشمی و همه حواشی‌اش
محسن‌هاشمی آدم خاصی است. چهره‌اش معمولا به لبخندی مزین است و حتی در جدی‌ترین حالت، رگه‌هایی از شوخ طبعی در كلامش حس می‌شود. او در صحن شورا زیاد با اعضا شوخی می‌كند، شاید هم حرف‌های جدی‌اش را شوخی شوخی می‌گوید تا كسی دلخور نشود. اهل قضاوت كردن و پیش‌بینی وقایع هم نیست؛ دست‌كم در برابر رسانه‌ها، به‌جد نیز از حاشیه‌سازی و بزرگ شدن حواشی گریزان است. زمانی كه محسن‌هاشمی مایل به موضعگیری نیست معمولا جواب‌های سر بالا به رسانه‌ها می‌دهد یا سر و ته ماجرا را با جمله‌های كوتاهی كه هیچ بار خبری ندارند، هم می‌آورد.
 یكی از آخرین موضعگیری‌های او به این سبك در بحبوحه قتل میترا استاد به دست شهردار سابق تهران بود كه در پاسخ به سوال خبرنگاران گفت این موضوع مردانه است و وقتی جمع خبرنگاران مردانه شد به این سوال پاسخ می‌دهم. همه این خصوصیات از او آدمی خاص ساخته، آدمی كه اعضای شورای شهر پنجم تهران تا امروز معتقد بوده‌اند بهترین گزینه برای ریاست است.
محسن‌هاشمی البته تا امروز، بی‌حاشیه بر شورای شهر ریاست نكرده است. یكی از آخرین حاشیه‌های او مربوط است به جلسه 9 دی‌ پارسال كه در جریان بررسی حذف دو بند از طرح ادغام معاونت‌های شهرداری تهران ایجاد شد و در ذهن‌ها ماند. طرف حساب‌هاشمی در آن روز محمد سالاری بود كه اعتراض داشت چرا جزئیات یكی از بندهای طرح پیشنهادی مطرح نشده. وقتی محسن‌هاشمی خطاب به او گفت كه جزئیات مطرح شده و او توجه نكرده سالاری این جمله را برنتابید و اعتراض كرد كه چرا‌هاشمی هرجلسه را به شكلی اداره می‌كند كه‌هاشمی نیز این را تحمل نكرد و ضمن گفتن این جمله كه لطفا شانتاژبازی درنیاورید آقای سالاری! با قهر صحن شورا را ترك كرد.
محسن‌هاشمی یك سیاست خاص هم دارد. او هم به نعل می‌زند و هم به میخ، هم از شورا و عملكردش دفاع می‌كند و هم از آن نقد می‌كند؛ البته او تقریبا درباره همه چیز این‌گونه است. شاید علت همانی باشد كه هم دیروز و هم چند بار تابه حال به زبان آورده، این كه شأن اعضا و شورا باید حفظ شود. حتما این سیاست تلاشی است برای آبروداری و حفظ وجهه، شاید هم این خصلت در او موروثی باشد.
كارهایی كه شورا  كرد و نكرد
سال دوم شورای شهرتهران دیروز تمام شد و شورا در سال سوم عینا با تركیب سال قبل در هیات‌رئیسه آغاز به كاركرد. دو سال اول شورای شهر پایتخت تقریبا با حداقل دستاورد سپری شد، یعنی لااقل برداشت مردم از این دو سال این است و آنچه شورا در ویترینش گذاشت چیزی جز این نبود. با این حال دیروز روسای كمیسیون‌های مختلف شورا كه گزارش عملكرد یكساله‌شان را ارائه کردند طوری نشان دادند كه این دو سال برخلاف تصور مردم گذشته است.
مرتضی الویری، رئیس كمیسیون برنامه و بودجه كه دیروز گزارش می‌داد از 137 جلسه این كمیسیون و اقدامات كلیدی آن گفت كه در رأسش عملی كردن تعدیل نیرو در شهرداری تهران بود. او می‌گفت در شهریور  ۹۶، ۶۸ هزار و ۱۲۷نیرو در شهرداری مشغول به كار بودند كه در تیر سال 9۸ این تعداد به ۶۴ هزار و ۹۱۴ نفر كاهش یافت كه این كاهش 3215 نفری حاصل تلاش‌های شورا بوده است.
محسن‌هاشمی نیز كه ارائه گزارش یكسال‌هاش را آغاز كرد، حرف‌هایی با همین مضمون زد و توضیح داد شورای پنجم واگذاری هر نوع دارایی ملكی شهرداری اعم از بهره‌برداری یا تملك را به تصویب شورای شهر منوط كرد و به این ترتیب راه تولید بسیاری از رانت‌ها در شهرداری را بست. همچنین نسبت به هزینه‌های اداره شهر و هزینه‌های پرسنلی، سیاست انقباضی اتخاذ كرد و بودجه شهرداری را با وجود تورم در محدود 18 هزار میلیارد تومان نگه داشت و در ضمن كاری كرد تا بخشی از بدهی‌های انباشته شهرداری نیز تسویه شود. نوبت كه به محمد سالاری، رئیس كمیسیون شهرسازی رسید، او نیز به برگزاری 202 جلسه دراین كمیسیون اشاره كرد كه دستاوردش كاهش 70 درصدی تخلفات شوراهای معماری و بازدید از 172 گود پرخطر و مكاتبه برای ایمن‌سازی و مقاوم‌سازی آنهاست.
زهرا صدراعظم‌نوری، رئیس كمیسیون سلامت و محیط‌زیست شورای شهر نیز كه گزارش‌دهی یكساله را آغاز كرد، یكسره از خوبی‌های كارنامه شورا گفت و توضیح داد: گرچه از سال 87 تا 97 حدود ۱۲۸ هكتار از باغات و اراضی مشجر تهران به مراكز تجاری، اداری و مسكونی تبدیل شده، ولی شورای پنجم كاری كرده تا با افزایش صد درصدی جرائم قطع درخت، این پول‌ها را برای تملك باغ‌های باقیمانده و حفظ آنها صرف كند، چنانچه در این دو سال پنج شش باغ در تهران با همین درآمدها خریده شده است.
البته تجمعات مختلفی كه در این دو سال به‌خصوص بعد از لغو مصوبه برج باغ و تصویب مصوبه خانه باغ به جای آن مقابل ساختمان شورای شهر برپا شد، نشان می‌دهد مصوبات شورا خالی از كاستی نیست و با آن‌كه جلوی زخمی را می‌گیرد اما به جاهای دیگری زخم می‌زند.
محسن‌هاشمی دیروز می‌گفت شورا در این دوسال 159جلسه رسمی در صحن علنی داشته كه منجر به تصویب 270 مصوبه شده اما آیا همه این مصوبات سودمند بوده‌اند یا گرهی از مشكلات تهران و مردمش باز كرده‌اند؟ مسلما پاسخ مثبت نیست. شورای شهر پایتخت در دو سال گذشته بیشتر بر موضوعات غیركلیدی دست گذاشته یا بیشتر وقتش را صرف مباحثی كرده كه تاثیر مستقیم و ملموسی در زندگی مردم شهر و ارتقای كیفیت زیست آنها نداشته. همچنین بیشتر وقت شورای پنجم تهران صرف انتخاب شهردار و سرپرست و حاشیه‌های ناشی از آن شد طوری كه حتی محسن‌هاشمی نیز دیروز بر این نكته صحه گذاشت و گفت كه مهم‌ترین آسیب مدیریت شهری در این دوره، بی‌ثباتی و تغییرات مكرر بود كه منجر به انتخاب سه شهردار و دو سرپرست از سوی شورای پنجم شد، ‌تغییراتی كه طبیعتا موجب تغییر در بدنه شهرداری و بروز آثار منفی در عملكرد و برنامه‌ریزی درازمدت برای شهر شد.
 این یكی از موضع گیری‌های منصفانه محسن‌هاشمی است كه از سیاست یكی به نعل و یكی به میخ او و گفتن خوبی‌ها در كنار بدی‌ها نشات می‌گیرد. اگر به حرف‌های آقای رئیس بسنده كنیم و بخواهیم این گزارش را جمع كنیم باید بگوییم كه شورای پنجم كار نكرده زیاد دارد همچنان كه محسن‌هاشمی هم دیروز گفت، بخشی از دستاوردها و اهداف شورا همچنان محقق نشده است، مثل حوزه معماری و شهرسازی و بویژه در نوسازی بافت فرسوده.
او گفت، در حوزه خدمات شهری نیز با این‌كه اقدامات خوبی در صیانت از باغ‌ها و فضای سبز انجام شده، اما نیازمند نظارت بیشتر بر نظافت شهر و بهبود سیستم پسماند هستیم و در حوزه عمران و حمل و نقل نیز با این‌كه زیرساخت‌های مناسبی در مترو داریم، اما نیازمند تسریع در تجهیز ناوگان حمل و نقل عمومی در مترو و اتوبوسرانی و تامین مالی، تجهیز و تكمیل مترو و شتاب پروژه‌های عمرانی هستیم و افزود، ما در شورای پنجم نیز باید در حوزه آسیب‌های اجتماعی بهتر عمل كنیم و توسعه و تقویت گرمخانه‌ها را در اولویت قرار دهیم؛‌ حرف‌هایی كه دقیقا حرف ما نیز هست.