احتمالا زمانی كه محمد درویش، حافظ عمانی قرآن در فرودگاه امام خمینی(ره) از پله‌های هواپیما پیاده شد و مورد استقبال ستاد برگزاری مسابقات قرار گرفت فكرش را نمی‌كرد كه سطح مسابقاتی كه در همسایه پهناور شمالی‌شان برگزار می‌شود چنین بالا و فشرده و دقیق باشد. او هرچند در مسابقات محلی و ملی بسیاری در عمان شركت كرده بود اما شركت در مسابقات قرآن در ایران، یك نقطه عطف در زندگی قرآنی‌اش محسوب می‌شد. درویش نه فقط از شیوه برگزاری مسابقات بلكه از پذیرایی و مهمان‌نوازی ایرانیان هم رضایت دارد: «لحظه‌ای كه به  فرودگاه وارد شدیم .با استقبال بسیار خوبی مواجه شدیم در هتل هم یك مترجم در اختیار ما قرار دادند كه با ما در تماس هستند و نظم و انضباط بسیار خوبی در مسابقات حاكم است.»
عبدالرحمان جابر هم كه از كشور آفریقایی نیجریه راهی ایران شده است تجربه مشابهی دارد. او كه انگار مزه حضور در مراسم افتتاحیه مسابقات در مصلای امام خمینی(ره) تهران هنوز زیر زبانش مانده می‌گوید:‌ «مكان مصلا بسیار بزرگ، مناسب و راحت است و حضور مردم علاقه‌مند در محل برگزاری مسابقات قرآن باعث دلگرمی است.» مسابقات بین‌المللی قرآن كه حالا سی‌وششمین دوره برگزاری خود را طی می‌كند آن قدر به بلوغ رسیده است كه به عنوان یك مسابقه بین‌المللی معتبر در جهان اسلام شناخته شود. این دوره با شعار «یك كتاب، یك امت» در تهران در حال برگزاری است. آقایان در مصلای امام خمینی(ره) و خانم‌ها هم در هتل هما مشغول رقابت هستند.
 از كی شروع شد؟
ایرانی‌ها آماده می‌شدند جشن سومین سالروز پیروزی انقلاب را بگیرند كه نطفه یكی از رویدادهای بزرگ قرآنی جهان اسلام كلید خورد. سازمان اوقاف و امور خیریه، پروژه یك مسابقه بین‌المللی قرآن كریم را كلید زده بود كه قرار بود نبض آن در ایران و در تهران بتپد. همین هم شد كه اولین دوره این مسابقات سال 1360 در تهران برگزار شد. مكان برگزاری‌اش كجا بود؟ همین حسینیه ارشاد كه در خیابان شریعتی قرار دارد.
حالا درست است كه عنوان بین‌المللی این مسابقات را یدك می‌كشید، اما خب از یك مسابقه كه دور اول خودش را تجربه می‌كرد نباید انتظار داشته باشید كه مثل امروز پرزرق و برق برگزار شود، آن هم در زمانی كه تنوع و تعداد رسانه‌ها به اندازه امروز غلیظ نبود. در اولین دوره فقط 24 قاری و حافظ از 12 كشور جهان حضور داشتند. جالب است بدانید با وجود جنگ تحمیلی با همسایه غربی، شركت‌كننده‌ای از كشور عراق هم در این مسابقه حضور داشته. كشورهای شركت‌كننده عبارت بودند از بنگلادش، جمهوری عربی صحرا، الجزایر، سوریه، مالزی، هندوستان، لیبی، پاكستان، افغانستان، ایران، گینه و عراق.
 چرا دو دوره كم است؟
خب اگر سال شروع مسابقات را 1360 بگیریم، طبعا با یك ضرب و تقسیم ساده می‌شود به این نتیجه رسید كه این مسابقات باید دوره سی‌وهشتم خود را تجربه كند، ولی الان سی‌وششمین دوره در حال برگزاری است؛ چرا؟! باید به عرض شما برسانیم كه مسابقات در سال‌های 1361 و 1364 و 1367 برگزار نشده‌اند. علت؟! احتمال زیاد مشخص است دیگر؛ برگزار نشدن در سال‌های 61 و 64 به دلیل روزهای جنگ و شعله گرفتن درگیری‌ها و بعضا هم ناامن اعلام شدن آسمان ایران! برگزار نشدن در سال 67 هم به دلیل ناهماهنگی‌ها بوده است. با این حال در سال 68 هم این مسابقات یك مرتبه در فروردین و یك مرتبه هم در اسفند برگزار شد تا در نهایت تا امروز دو دوره عقب مانده باشد.
 كجا برگزار شده؟
این روزها برای برگزاری همایش و برنامه، چیزی كه در تهران و دیگر شهرها به وفور وجود دارد، سالن و مراكز فرهنگی است، ولی خب سه دهه قبل به این راحتی نبوده. مسابقات تا دوره چهاردهم در سال 1376 در همین حسینیه ارشاد تهران برگزار می‌شده. 15 دوره از سالن كنفرانس سران كشورهای اسلامی میزبان این مسابقات بوده است. دوره‌های شانزدهم(1378) و بیست و پنجم(1387) هم به ترتیب در سالن همایش‌های صدا و سیما در تهران و مشهد برگزار شده است. شاید جالب باشد كه بدانید سالن همایش‌های برج میلاد هم سابقه یك دوره میزبانی از این مسابقات را در دوره بیست و نهم در سال 1391 در كارنامه خود دارد. در نهایت هم این مسابقات از دوره 33 تا دوره فعلی(36) چهار دوره است كه در مصلای امام خمینی(ره) تهران برگزار می‌شود. با این اوصاف باید سالن كنفرانس سران كشورهای اسلامی را دارای بیشترین سابقه در میزبانی این مسابقات دانست.