چین، دومین اقتصاد دنیاست و اگر به هر دلیلی در روند تجارت این کشور با سایر کشورهای دنیا اختلال ایجاد شود قطعاً آسیب آن به همه شرکای تجاری این کشور خواهد رسید. مدتی است شیوع ویروس کرونا باعث شده برخی شهرهای چین در قرنطینه کامل باشند و تجارت با این کشور به پایین‌ترین سطح ممکن برسد. قطعاً این بیماری در روند تجارت چین اثر منفی داشته، اما هنوز عمق آن معلوم نیست.
غیر از کرونا نکته‌ای که جای نگرانی دارد ورود چین به کانال رکود است. اقتصاد چین 1.5 برابر حجم تولید ناخالص داخلی بدهی دارد و اگر بر روند تولیدات این کشور خدشه‌ای وارد شود قطعاً آسیب‌های اقتصادی چین افزایش خواهد یافت. 15 سال است چین رشد اقتصادی بالای 10 درصد را تجربه می‌کند، اما مسوولان اقتصادی این کشور بیش از توان از اقتصاد آن استفاده کردند و اکنون این مسأله به یک بحران نگران‌کننده تبدیل شده است. ورود چین به کانال رکود به دلیل شیوع ویروس کرونا نیست، بلکه این اتفاق منتظر یک جرقه بود تا بتواند خودی نشان دهد و اکنون این بیماری باعث بروز مشکلات اقتصادی این کشور شده است. اگر چین نتواند تولیدات خود را در سطحی که بوده نگه دارد بیکاری در این کشور افزایش خواهد یافت و تبعات رشد بیکاری و جبران آن بسیار هزینه‌بر و زمانبر خواهد بود.
به خطر افتادن اقتصاد چین تنها این کشور را تهدید نمی‌کند، بلکه اقتصادهای آمریکا و اروپا را نیز در برمی‌گیرد و ممکن است یک رکود جهانی را به دنبال داشته باشد. سیاست‌های بانک‌های مرکزی دنیا در طول یک دهه گذشته به گونه‌ای بوده که نگرانی برای یک رکود جهانی را تشدید کرده است.
بعد از بحران اقتصادی سال 2008 که از آمریکا شروع شد بانک‌های مرکزی نرخ بهره را پایین نگه داشتند، اما میزان نقدینگی در همه کشورها از جمله آمریکا افزایش چشمگیری داشت که ممکن است بر رکودی که پیش‌بینی می‌شود دامن بزند. همچنین بازارهای مالی و بازار فلزات گران‌بها نیز تحت تأثیر اقتصاد چین هستند و قطعاً طلا و فلزات ارزشمند دیگر افزایش چشمگیری خواهند داشت. اکنون چین همانند فرد بدهکاری است که درآمد او رو به کاهش است و زمانی که توانایی درآمدزایی داشته بیش از اندازه هزینه‌های خود را بالا برده. در این شرایط اگر چین که دومین اقتصاد بزرگ جهان است با رکود روبه‌رو شود بحرانی به مراتب بدتر از سال 2008 را شاهد خواهیم بود.