سلمان می‌گوید از  پیامبر شنیدم که فرمودند: من و علی 14 هزار سال قبل از آن‌که خداوند آدم را بیافریند، در پیشگاه الهی به صورت نوری بودیم؛ هنگامی‌که خداوند آدم را خلق کرد، آن نور را به دو جزء تقسیم کرد و در صلب آدم قرار داد؛ یک جزء آن من بودم و جزء دیگر علی. در بعضى از نقل‌های حدیث نور، بر خلافت و جانشینى حضرت على نسبت به رسول خدا و امامت بعد از آن حضرت تصریح شده است به طورى که در بعضى از آنها نقل شده که رسول خدا (صلى‌ا...‌علیه‌وآله) فرمودند: «نبوّت در من و خلافت در على است.» و در برخى نقل‌ها فرمودند: «مرا به صورت پیامبر و على را به عنوان جانشین بیرون آورد.» حدیث نور بر اعلمیت حضرت على (علیه‌السلام) بعد از پیامبر (صلى‌ا...‌علیه‌وآله) دلالت دارد؛ زیرا فرشتگان تقدیس و تحمید و تسبیح و تهلیل خداوند را از آن دو فرا گرفتند (چنان‌که در بخشى از الفاظ و کلمات حدیث آمده است) و پیامبران نیز همگى از همین نورى دانش‌ آموخته که آن دو بزرگوار از آن آفریده شده‏‌اند.حدیث نور مى‌‏رساند که حضرت على بعد از پیامبر اسلام، بر حضرت آدم و دیگر پیامبران برترى دارد؛ زیرا آن کسى‌که هدف آفرینش آنان و مصدر علوم و انوار و کرامات آنان است، افضل از آنان و مقدّم بر آنها خواهد بود. حدیث نور دلیل بر عصمت آن حضرت است؛ چون در برخى الفاظ و عباراتش چنین آمده است: «سرّک سرّی و علانیتک علانیتی و سریره صدرک کسریره صدری.» سرّ تو سرّ من و آشکار تو آشکاراى من و راز درون سینه‏ات بسان راز نهفته در سینه من است. در بعضى از نقل‌ها بدین عبارات آمده است: «فعلىّ منّی و أنا منه، لحمه لحمی و دمه دمی، فمن أحبّه فبحبّی أحبّه و من أبغضه فببغضی أبغضه على از من است و من از اویم، گوشت او گوشت من و خون او خون من است. هر کس او را دوست داشته باشد به دوستى من، او را دوست داشته و هر کس او را دشمن بدارد به دشمنى با من، او را دشمن داشته است.»